Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα στον Παναθηναϊκό. Όσο ξεκάθαρα το δείχνει το γήπεδο. Δεν υπάρχει πιο αληθινός καθρέπτης στο ποδόσφαιρο από το γήπεδο. Εκεί φαίνονται όλα. Εκεί κρύβονται ελάχιστα πράγματα. Όποιος αγνοεί το τι κάνει μια ομάδα στον αγώνα, ό,τι κι αν λέει είναι μπούρδες. Σκέτες μπούρδες.

Εννέα παιχνίδια έδωσε ο Παναθηναϊκός και μάζεψε εννέα βαθμούς. Μόνον. Δεν κρίνεται η ομάδα σ’ ένα ή σε τρία ματς. Τα εννέα είναι πολλά. Ακόμα τέσσερα και θα έχει βγει ο πρώτος γύρος. Τα εννέα ματς είναι αρκετά για να κριθεί μια ομάδα. Οι παίκτες της, δηλαδή. Πόσο ζυγίζουν. Και τι περισσότερο να περιμένει κανείς.

Σε εννέα παιχνίδια πρωταθλήματος ο Παναθηναϊκός σκόραρε συνολικά επτά (αριθμός 7) φορές. Μόνον. Έτσι δεν πάει πουθενά. Με λιγώτερο από ένα γκολ σε κάθε ματς. Έχει και αρνητικό συντελεστή τερμάτων, 7 έβαλε, 8 έφαγε. Αυτά είναι δεδομένα ομάδας που στόχο έχει να αποφύγει τον υποβιβασμό.

Κίνδυνος να πάει ο Παναθηναϊκός στην Β΄ εθνική δεν υπάρχει. Αρκεί η φανέλα να τον κρατήσει στην κατηγορία. Το ζήτημα είναι άλλο. Ο κακός προγραμματισμός της ΠΑΕ. Η ομάδα ενισχύθηκε –υποτίθεται- στο ρόστερ, ποντάρισε αέρα πατέρα στον τεχνικό διευθυντή, έφερε ταλαντούχο προπονητή στη θέση του Δώνη και κατέληξε να κυκλοφορεί με την πυροσβεστική λύση Μπολόνι.