Λες και ο ΠΑΟΚ δεν έπαιζε για την πρόκριση. Η εικόνα του αγώνα ήταν ξεκάθαρη, η μεν Μπενφίκα κυριαρχούσε και κυνηγούσε το γκολ, ο δε ΠΑΟΚ δεν υπήρχε στο γήπεδο. Λες και η διαφορά των αντιπάλων ήταν όση ανάμεσα του γίγαντα και του νάνου. Μονόλογος αγωνιστικός στην Τούμπα. Η μπάλα μόνιμα και σταθερά στα πόδια των φιλοξενουμένων, οι οποίοι δεν έδειχναν πως τους λείπουν παιχνίδια, επειδή αυτό ήταν το πρώτο τους κανονικό της σαιζόν.
Γιατί, αλήθεια, ο ΠΑΟΚ ήταν τόσο δεύτερος, τόσο κομπάρσος στο έργο; Όταν, μάλιστα, η δουλειά είναι νοκ-άουτ. Ένα ματς, χωρίς ρεβάνς. Πως, λοιπόν, ο ΠΑΟΚ να προκριθεί αν δεν σταθεί ισάξιος ή περίπου στα ίσα με το φαβορί, την Μπενφίκα.
Τελικά, έτσι όπως κυλούσε… ευνοϊκά για τον σε θέση άμυνας, στην πραγματικότητα στα σχοινιά ΠΑΟΚ, λόγω της φλυαρίας της Μπενφίκα, αν έμπαινε γκολ, θα το έκαναν οι… γηπεδούχοι. Γιατί αγωνιζόντουσαν με πάθος και όλο έπαιρναν ηθικό βλέποντας την αδυναμία της Μπενφίκα να βγάλει φάσεις, να γίνει αληθινά απειλητική.
Με πεντάδα παικτών στην άμυνα, που υποστηρίζονταν από τους μέσους ο ΠΑΟΚ έκανε αφόρητη τη ζωή της Μπενφίκα, η οποία έχασε το ρυθμό της μετά το 1-0. Η πίστη των παικτών του ΠΑΟΚ για τη νίκη φάνηκε ακριβώς μετά το 1-0. Γι΄ αυτό κτύπησαν και με δεύτερο γκολ.
Διαβαστε ακομα: