Δείχνεις τη φωτογραφία του στα παιδάκια για να φάνε το φαγητό τους. Γιατί αν δεν το φάνε, τότε θα τους δαγκώσει ο συχαμένος τύπος, του οποίου η σκατόφατσα παραπέμπει σε χρόνους προϊστορικούς, τουτέστιν καιρούς που ο άνθρωπος ζούσε ακόμα σε σπηλιές και τρεφόταν με ωμό κρέας από άγρια θηρία. Τα οποία αφού τα σκότωνε με πρωτόγονα κόλπα, προσευχόταν σε ακόμα πιο άγριους θεούς, να τους ευχαριστήσει που βόλεψε και σήμερα το στομάχι του.
Είναι δυνατόν τον 21ο αιώνα μετά τον Ναζωραίο- και χιλιάδες αιώνες από τότε που πάτησε στη γη ο άνθρωπος- να κυκλοφορούν στον πολιτισμένο κόσμο ανθρωποειδή εποχής νεάντερταλ; Το λιγότερο που θα σκεφτεί κανείς βλέποντας τον ποδοσφαιριστή της φωτογραφίας είναι η επιστροφή στο παρελθόν. Στο βαθύ και αχαρτογράφητο παρελθόν.
Εντάξει, πρωτογονισμό και βαρβαρισμό θυμίζει η εικόνα και η κόμμωση του Αρτούρου Βιδάλ (αυτός είναι η ενσάρκωση των προ-προ- προγόνων της φυλής του). Ο οπαδισμός τι σχέση έχει με το… προχωρημένο πνεύμα του σύγχρονου πολιτισμού; Ο οπαδός δεν είναι με τον Βιδάλ θα πεις, είναι με τη φανέλα του. Όποια ομάδας φανέλα φορέσει ο ποδοσφαιριστής έχει εξασφαλισμένο το μεροκάματο και το χειροκρότημα.
Στα 33 του ο Χιλιανός Αρθούρος Βιδάλ φεύγει από την Μπαρτσελώνα για την Ίντερ. Πήρε μεταγραφή το 2018 από την Μπάγερν, στην οποία είχε πάει το 2015 από την Γιουβέντους. Αυτό συμβαίνει με τον επαγγελματία ποδοσφαιριστή, αλλάζει ομάδες κάθε χρόνο, κάθε τρία χρόνια. Και ο οπαδός, κανονικός ειδωλολάτρης είναι με τη φανέλα, όχι μ’ αυτόν που την φοράει. Ο γιατρός σώζει από του χάρου τα δόντια τον ασθενή, κι αυτός λες αισθάνεται την ανάγκη να δοξάζει το… νοσοκομείο. Τη φίρμα του νοσοκομείου.
Ο Ιγουάιν φεύγει από την Γιουβέντους και πάει στην Ίντερ του… Μαϊάμι. Ο καθένας κάνει τον κύκλο του. Ο Χάμες από την Πόρτο στη Μονακό, και από την Ρεάλ στην Μπάγερν, και επόμενος σταθμός στην Έβερτον. Πιστός κι αμετακίνητος ο οπαδός, γεννήθηκε να ‘ναι αφοσιωμένος στην ομάδα, δηλαδή σ’ ένα όνομα, σε κάτι γράμματα που σχηματίζουν το όνομα μιας ομάδος. Σαν τον πρωτόγονο του χθες, αλλά και τον πολιτισμένο του σήμερα, οι οποίοι προσεύχονται σε θεούς και θεότητες που δεν έχουν δει, παρά μόνο ”αισθάνονται”.
Διαβάστε ακόμα