Να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται. Τόσο απλά να το χωνέψει ο πας εις. Γίνονται εκλογές και βασικοί αντίπαλοι είναι δύο. Το κόμμα που μέχρι σήμερα ήταν κυβέρνηση, και το άλλο που ήταν αντιπολίτευση. Ανοίγουν οι κάλπες, κερδίζει το κόμμα της αντιπολίτευσης. Τι θα αλλάξει, με διαφορετικό κόμμα στην κυβέρνηση; Τίποτα.
Λέμε αυτό που ισχύει από τότε που γίνονται εκλογές. Δεν θα αλλάξει τίποτα διότι ψήφισαν οι ίδιοι άνθρωποι. Είναι η αφέλεια να περιμένει κανείς έστω και μια επί της ουσίας αλλαγή επειδή κέρδισε άλλο κόμμα, με… άλλη ιδεολογία, άλλες αρχές, άλλες παπαριές.
Μας τα είχαν ζαλίσει στις προηγούμενες εκλογές της ΕΠΟ, Αύγουστο του 2017. Να φύγει η διοίκηση της διαφθοράς, της κομπίνας, της εγκληματικής οργάνωσης. Κερδίζει η διοίκηση της εξυγίανσης, της προόδου, της διαιτησίας του 50-50 κι άλλες τέτοιες παπαριές.
Άλλαξε τίποτα στο πρωτάθλημα; Όχι. Χίλιες φορές όχι. Γιατί; Επειδή οι ίδιοι που είχαν εκλέξει την ΕΠΟ της βρωμιάς ψήφισαν μετά τη διοίκηση της κάθαρσης. Τίποτα, όμως, δεν άλλαξε. Τίποτα δεν βελτιώθηκε. ΚΙ όταν λέμε τίποτα, εννοούμε τι-πο-τα. Τα όργια στη διατησία, και με ξένους ρέφερυ, και με VAR ήταν πρωτοσέλιδα κάθε αγωνιστική. Και δεν σταμάτησε ούτε στιγμή η δυσφήμιση του ποδοσφαίρου από τους… επενδυτές.
Εν όψει των εκλογών, στο γραμμόφωνο ο ίδιος δίσκος. Αυτοί είναι οι καλοί και εκείνοι οι κακοί. Όποιοι κι αν εκλεγούν θα είναι μια από τα ίδια.
Διαβάστε ακόμα: