Το γράφω από την αρχή. Αν ήμουν μεγαλομέτοχος του Παναθηναϊκού τον πρώτο που θα ήθελα να κρατήσω στην ομάδα είναι ο Δώνης. Τον μπαμπά, τον προπονητή, όχι τον ποδοσφαιριστή. Το συζητάμε διότι πράγματι είναι ανοικτό το ζήτημα παραμονής του κώουτς.
Γιατί θα ήθελα να μείνει ο συγκεκριμένος προπονητής στην ομάδα μου; Επειδή είμαι σωστός επιχειρηματίας. Επειδή ξέρω τι πουλάω και σε τι σόι πελατεία απευθύνεται το προϊόν της μπίζνας μου. Να το κάνουμε φέτες…
Τι πουλάει μια ΠΑΕ; Αέρα πουλάει. Δηλαδή; Τίποτα χειροπιαστό, να το φας, να το φορέσεις, να το βάλεις σπίτι σου, να το χρησιμοποιήσεις στο γραφείο σου. Θέαμα πουλάει η ομάδα, πακεταρισμένο σε συναίσθημα. Το πιο σωστό είναι συναίσθημα με δήθεν θέαμα. Που σημαίνει ότι ο οπαδός χαίρεται, πονάει, πικραίνεται, ενθουσιάζεται με την ομάδα και λίγο τον ενδιαφέρει η ποιότητα του θεάματος.
Ακριβώς γιατί αυτό που δίνει η ομάδα στον οπαδό είναι αέρας, έχει αξία αυτό που λέγεται ”σημαία”. Το πρόσωπο εκείνο- παίκτης ή προπονητής- που υποτίθεται εκφράζει την υποτίθεται ”ιδεολογία” της ομάδας. Σήμερα με τον Παναθηναϊκό ποιος είναι φορέας παναθηναϊκοφροσύνης με τα κριτήρια της εξέδρας; Κανένας! Ούτε ένας ποδοσφαιριστής, ούτε ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ. Αυτό το έλλειμμα κατά κάποιο τρόπο το καλύπτει ο Γιώργος Δώνης. Γιατί;
Αφήνουμε στην άκρη το ”Γιατί;”. Σ΄ αυτά τα πράγματα δεν μπαίνει λογική. Γιατί; Γιατί έτσι, είναι η σωστή απάντηση. Γιατί έτσι έχει πιστωθεί στον Παναθηναϊκό ο Δώνης, όχι γιατί κάποτε φόρεσε τη φανέλα του. Δυο φορές έπαιξε στην ΑΕΚ, και μια φορά ήταν προπονητής της.
Τρελό να θέλει να μείνει στον Παναθηναϊκό ο γεννημένος στην Γερμανία Δώνης, που είναι ο πιο πετυχημένος προπονητής του πρωταθλήματος και ο Αλαφούζος να το… σκέπτεται. Συμβαίνει. Κάποιοι άλλοι μεγαλομέτοχοι δεν γουστάρουν να κρατάνε πετυχημένο προπονητή. Τους χαλάει την προσωπική τους λεζάντα. Τους κλέβει λάμψη.
Διαβάστε ακόμα: