Μήπως το γκολ στη φώτο το πέτυχε δικηγόρος, χωρίς να φοράει ποδοσφαιρικό σόρτ και να βρίσκεται στον αγωνιστικό χώρο; Μήπως το γκολ το έφαγε δικηγόρος χωρίς να φοράει φανέλα τερματοφύλακα;
Δεν υπήρξε ποδοσφαιριστής. Ούτε καν διαιτητής. Από το ποδόσφαιρο, όμως, μια ζωή έχει χοντροκονομήσει διότι δεν είναι απλά πονηρός, αλλά και δικηγόρος. Και για να επανέλθει στο κόλπο μετά από χρόνια απουσίας, χρησιμοποιεί δημοσιογράφους ανοικτούς σε κάθε διαπλοκή, να τ’ αρπάξουν κι αυτοί. Να δούμε αν θα σκοράρει σ’ αυτή τη δόση. Αυτός, πάντως, επειδή είναι μάρκα μ΄ έκαψες, είναι σίγουρος πως θα κάνει θριαμβευτική επάνοδο, ακόμα κι αν χάσει την υπόθεση.
Ο μεγαλοδικηγόρος, όχι ο αθλητικών υποθέσεων, αυτός που έχει άκρες στο παραδικαστικό, παίζει μπάλα στα κανάλια με τους δικούς του δημοσιογράφους. Τον παρουσιάζουν στο γυαλί, αναδεικνύει όπως τον βολεύει την υπόθεση του πελάτη του, δηλαδή του επώνυμου απατεώνα, και επιβεβαιώνει τη δυναμική παρουσία του με τα κονέ στα ελεγχόμενα μήντια και τη διαφθορά στη δικαιοσύνη.
Ο δικηγόρος είναι το κυρίαρχο πρόσωπο στο ποδόσφαιρο. Γενικώς κι αορίστως λέω για τον δικηγόρο, δεν αναφέρομαι σε κάποιον συγκεκριμένα από τους πολλούς στην πιάτσα της μπάλας. Δικηγόρος- κι όχι μεγαλομέτοχος – πρόεδρος ομάδος. Δικηγόρος εκπρόσωπος ΠΑΕ στα όργανα. Δικηγόρος υπεύθυνος σ’ αυτό και σ’ εκείνο το πόστο. Δικηγόρος, βέβαια, θα αναλάβει την υπεράσπιση της κατηγορούμενης ΠΑΕ.
Γιατί οι ΠΑΕ έχουν με το μήνα αλλά κι έκτακτους δικηγόρους; Επειδή το ποδόσφαιρο παίζεται και έξω από τα γήπεδα. Κι αυτή η ιστορία δεν είναι μόνο ελληνική. Δικηγόρος είναι ο πρόεδρος της FIFA. Δικηγόρος είναι ο πρόεδρος της UEFA. Δικηγόρος είναι ο πρόεδρος της ΕΠΟ.
Στην Ελλάδα βέβαια το έχουμε παραξηλώσει και ο δικηγόρος είναι περισσότερο παρών σε σύγκριση με την Ευρώπη. Και να προσθέσω ότι και πριν το 1979, που έγινε ο επαγγελματισμός, οι δικηγόροι και τότε έκαναν παιχνίδι, περισσότερο από τους γιατρούς ή τους μηχανικούς, τους αρχιτέκτονες ή τους χημικούς.
Διαβάστε ακόμα: