Το σκάνδαλο. Έλα, ρε, ποιο σκάνδαλο…, κάνε μας τη χάρη! Έχει χάσει την αξία της, τη σημασία της η λέξη ”σκάνδαλο”. Μη σου πω ότι ουσιαστικά έχει νομιμοποιηθεί, έστω απενοχοποιηθεί η χρήση και η έννοια της λέξεως ”σκάνδαλο”.
Συγκεκριμένα πράγματα. Βγαίνει στον αέρα ο Μαρινάκης και με τον πιο σαφή τρόπο, αλλά και εν ψυχρώ, ισχυρίζεται δημοσίως, μάλιστα επικαλούμενες στοιχεία, ότι το πρωτάθλημα είναι στημένο. Και ποια ήταν η αντίδραση από την κυβέρνηση; Από τα κόμματα. Από τα ΜΜΕ. Από τις άλλες ΠΑΕ. Από τη διοργανώτρια του πρωταθλήματος. Από την ποδοσφαιρική ομοσπονδία; Από την αθλητική δικαιοσύνη. Να σου πω ποια ήταν η αντίδραση απ’ όλους αυτούς, λες και ήταν συνεννοημένοι.
Τίποτα. Αυτή ήταν η… απάντηση στη μπόμπα Μαρινάκη. Η σιωπή. Γιατί, όμως; Το είπαμε το γιατί. Δεν το είπαμε; Δεν είπε κάτι το… ενοχλητικό ο εφοπλιστής. Σκάνδαλο, βέβαια, είναι να γίνεται στημένο πρωτάθλημα, αλλά -είπαμε- η λέξη ”σκάνδαλο” είναι στο λορδεμπού μια ιστορία της πλάκας.
Ο Μαρινάκης επίσης με χαρτιά ισχυρίστηκε και ένα ακόμα σκάνδαλο, το οποίο επειδή είναι τεράστιο σκάνδαλο, θα περάσει κι αυτό στο ντούκου. Λέω για την κατηγορία από πλευράς Μαρινάκη, ότι ο Ιβάν εξαγόρασε το πακέτο μετοχών της ΠΑΕ Ξάνθη. Ούτε ο ΠΑΟΚ, ούτε η Ξάνθη θα την πληρώσουν, αλλά και του Μαρινάκη θα του κάνουν μασάζ στην κοιλιακή χώρα.
Στην Ελλάδα γλυτώνει όποιος κάνει την παρανομία, γλυτώνει κι αυτός που δυσφημεί το ποδόσφαιρο. Γιατί; Είπαμε. Δεν είπαμε; Υπάρχει ελευθερία. Και να παρανομήσεις, και να δυσφημήσεις. Στο φινάλε και η δυσφήμιση, σύμφωνα με την αθλητική δικαιοσύνη, είναι παράνομη και τιμωρείται. Στο λομπουρδέ, όμως, αυτό που λέγεται νόμος είναι ένα σκέτο καλαμπούρι. Γιατί; Να το πούμε κι αυτό, δεν χαλάμε χατήρια. Επειδή ο κόσμος δεν αντέχει την τιμωρία, εννοώ την εφαρμογή του νόμου.
Διαβάστε ακόμα: