”Κάλεσμα”, λέει, έκανε ο πρόεδρος της ομαδάρας. Να έρθει ο κόσμος στο γήπεδο την Κυριακή, να συμπαρασταθεί στην ομάδα, διότι έχει κρίσιμο παιχνίδι. Κοιτάζω το ρολόϊ, πάει καλά. Κοιτάζω το ημερολόγιο στον τοίχο, κι αυτό καλά. Όλα πάνε καλά. Επιβεβαιώνω ότι είμεθα στο σωτήριον έτος 2020.
Ώστε έτσι, λοιπόν. Μην έρθετε στο γήπεδο να δείτε μπάλα. Όχι, αυτό. Παρακαλώ, ελάτε να βοηθήσετε τον άρρωστο να σηκωθεί από το κρεβάτι, να τον κρατάτε όλοι μαζί για να είναι σε θέση να περπατάει. Η παρουσία σας στο γήπεδο είναι απαραίτητη, να δώσετε κουράγιο στον ασθενή να αγωνισθεί, γιατί μοιάζει με ανάπηρο τούτη την εποχή .
Ποδοσφαιρική, ρε, είναι η ομάδα, όχι άσυλο ανιάτων. Ούτε φιλανθρωπικό σωματείο με σκοπό να συνδράμει σε μπατηράκια, σε τίποτα πρεζόνια, γενικά σε άτομα έχοντα ανάγκη.
Ο σωστός και ισορροπημένος πάει στο γήπεδο για πάρτη του, όχι για την ομάδα του, όχι για την ανώνυμη εταιρεία. Να δει την αγαπημένη του ομάδα, αλλά για να ξεσκάσει ο ίδιος, να ξεχαστεί, να ευχαριστηθεί ποδόσφαιρο. Και ο πρόεδρος της ΠΑΕ, δηλαδή ο επιχειρηματίας της μπάλας, του ζητάει να έρθει στο γήπεδο με πατερίτσες, με βιταμίνες, με ό,τι θα σπρώξει τους παίκτες να πάρουν αποτέλεσμα.
Διαβάστε ακόμα: