Ο Ολυμπιακός είναι η δημοφιλέστερη ομάδα. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι οπαδοί της αγαπάνε περισσότερο την ομάδα απ’ ό,τι π.χ. οι παναθηναϊκοί τη δική τους ομάδα. Λέμε ότι ο Ολυμπιακός, και δεν συζητείται αυτό, απλά έχει τους περισσότερους οπαδούς. Και ακριβώς επειδή παίζει πρώτο τραπέζι πίστα όταν δίνει δικαιώματα προκαλεί τον άλλον. Τον άλλον οπαδό, τον ουδέτερο, τον κάνει από αδιάφορο να γίνει αντιολυμπιακός.
Αιώνιοι νόμοι είναι αυτοί και εκφράζουν συναισθήματα και σχέσεις ανθρώπινες. Ο δυνατός προκαλεί την εχθρότητα. Κάνει κάτι κακό μια χώρα ανύπαρκτη, αλλά κάθε πρόκληση της περνάει στο ντούκου. Όλοι τα ξύνουν. Κάνουν το ίδιο οι ΗΠΑ, κατ’ ευθείαν πέφτουν κατάρες και επιτόπου φουντώνει ο αντιαμερικανισμός.
Γιατί ο Ολυμπιακός μαγνητίζει περισσότερο; Γιατί στρατολογεί περισσότερους οπαδούς, σε σύγκριση με τις άλλες ομάδες; Δεν νομίζω ότι αυτό οφείλεται στο ότι έχει πάρει τους περισσότερους τίτλους, και πρωταθλήματα και κύπελλα. Κάτι άλλο είναι. Ίσως το κόκκινο χρώμα. Το χρώμα ΟΛΩΝ, μα όλων και χωρίς μια εξαίρεση, των αυτοκρατοριών. Και στρατοκρατοριών από την αρχαιότητα, από την αρχή της Ιστορίας.
Κατά καιρούς ο Ολυμπιακός αποτελεί αντικείμενο μίσους. Περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα. Μισητός, όχι απλά αντιπαθής. Να, μια ένδειξη ότι ο κόσμος, ότι ο άνθρωπος δεν έχει αλλοτριωθεί. Παραμένει αυτός που ήταν. Έτσι όπως κατασκευάστηκε από τον δημιουργό του.
Τι εννοείς, πως ο Ολυμπιακός είναι βρώμικος; Δεν υπάρχουν βρώμικες ομάδες, υπάρχουν διοικήσεις. Τις διοικήσεις, άλλωστε, της αμαρτίας και της πονηράδας πολύ εύκολα τις φτύνει και κάποιο υγιές κομμάτι οπαδών της ομάδας, όχι μόνον οι αντίπαλοι.
Αν πούμε ότι η διοίκηση της ΠΑΕ είναι πονηρή, τότε βγαίνουμε εκτός θέματος. Σημασία έχουν οι εντυπώσεις που γεννιούνται στον κόσμο. Δεν χρειάζεται, δεν αισθάνεται ο κόσμος την ανάγκη να γνωρίζει τι συμβαίνει πίσω από τις κουρτίνες. Εύκολα, και άδικα ίσως, με ένστικτο που λένε ή όχι, βγάζει το δικό του συμπέρασμα.
Καταγράφουμε τη ψυχολογία της μάζας. Και το συναίσθημα της αποστροφής, του μίσους που απλώνεται στις μάζες όταν αισθάνονται πως μια ΠΑΕ συμπεριφέρεται προσβλητικά.
Αντιμετωπίζει τον κόσμο για μαλάκα. Με αλαζονεία. Με σαρκασμό. Με μια υπεροψία. Και να το παραδεχθούμε ότι εύκολα εκτροχιάζεται η διοίκηση και η παραδιοίκηση μιας ΠΑΕ, και το ”δημοσιογραφικό” επιτελείο που έχει αναλάβει την υπεράσπιση των δίκαιων συμφερόντων της ομάδας.
Σήμερα ενοχλεί η δουλειά από την πλευρά του ΠΑΟΚ. Ίσως διότι είναι περισσότερο από ποτέ ισχυρός αγωνιστικά και με ολοφάνερη οικονομική υπεραυτάρκεια. Άρα δεν έχει ανάγκη να απειλεί, να ειρωνεύεται και να κάνει μια προκλητική επίδειξη δύναμης και αισιοδοξίας.
Στόχος του ΠΑΟΚ δεν είναι μόνο να πάρει το πρωτάθλημα. Είναι και να κερδίσει κόσμο, όχι απαραίτητα οπαδικό. Να κερδίσει με την αγωνιστική του ανωτερότητα το θαυμασμό της ποδοσφαιρικής Ελλάδος. Κάτι παρόμοιο είχε πετύχει ο Άρης του μπάσκετ του Γκάλη και Γιαννάκη, του Γιάννη Ιωαννίδη. Αμέτρητοι στην Ελλάδα οι εκτός οπαδικού τόξου θαυμαστές του μπασκετικού Άρεως,
Διαβαστε ακομα:
ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΜΝΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ ΟΙ… ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΕΣ
