Οι οπαδοί του Άρεως και του Παναθηναϊκού είναι οι αντίπαλοι στον αποψινό τελικό του κυπέλλου Ελλάδος. Ποιοι ποδοσφαιριστές; Ο αγνός και ηρωικός κόσμος στην εξέδρα θα δώσει το μεγάλο αγώνα. Και πριν ακόμα σφυρίξει την έναρξη του παιχνιδιού το κοράκι.
Η ομάδα μας είναι μεγάλη, σου λένε, διότι υπάρχουμε εμείς. Οι φανατικοί. Οι πιστοί. Και επειδή είμαστε πολλοί. Κι αυτό θα φανεί για μια άλλη φορά στο γήπεδο. Είναι η χουλιγκάνικη αντίληψη όπως διαμορφώθηκε, εδώ και 40 χρόνια. Στο ελληνικό ποδόσφαιρο πλέον κυκλοφορεί σαν πρωταγωνιστής ο οργανωμένος “φίλαθλος”.
Δεν είναι μεγάλη ομάδα ο Άρης επειδή πρωταγωνιστεί, ψευτοπρωταγωνιστεί, έχει κάποιες διακρίσεις, κάποιες αξιοσημείωτες νίκες. Όχι, βέβαια. Είναι αρειανάρα διότι εμείς,οι πιο φανατικοί της οπαδοί, την νοιώθουμε σαν την πρώτη ομάδα. Επειδή χωρίς εμάς ο Άρης θα ήταν ορφανός. Επειδή χωρίς εμάς η ομάδα δεν μπορεί να αντισταθεί στο παρασκήνιο.
Ο Άρης έχει ήδη κερδίσει τον τελικό του κυπέλλου!. Επειδή κόσμος πολύς από Θεσσαλονίκη είναι στα όπλα. Δηλώνει παρών. Και μαχητικός. Αυτή είναι η νίκη! Τα ίδια περίπου ισχύουν και για τον κόσμο του Παναθηναϊκού, που θα ανταγωνιστεί τους αρειανούς σε ενθουσιασμό, σε ελπίδα.
Είπαμε. Παναθηναϊκοί και Αρειανοί έχουν το δικό τους ντέρμπυ. Και δεν θα νοιώσουν “σύμμαχοι” όταν και οι δύο πλευρές δεν θα βρίζουν η μία την άλλη αλλά θα τα βάζουν με τούτο και το άλλο, ό,τι πούστικο πιάνει η οπαδική τους ευαισθησία. Κανένα πρόβλημα επειδή οι δυο αντίπαλοι θα παίξουν σε άδειες κερκίδες. Ο οπαδός έχει τις δικές του ευκαιρίες να δείξει την παρουσία του,..
Στον αγωνιστικό χώρο. Ο φανατικός οπαδός θέλει να βγουν τα μαχαίρια ανάμεσα στον φονιά και τον γιο του σκοτωμένου. Έτσι φαντασιώνονται την αναμέτρηση του τελικού. Δεν υπάρχει ποδόσφαιρο, ούτε κανονισμοί που οφείλει να εφαρμόσει ο διαιτητής. Υπάρχει το Φάτε τους και η κουφάλα ο ρέφερυ, τα κοπρόσκυλα οι μπάτσοι, τα τσουτσέκια οι δικαστές, όλοι αυτοί είναι υπηρέτες του κατεστημένου. Κι εμείς, ο κόσμος, οι αδικημένοι, οι αιώνιοι αντιστασιακοί.
Πέναλτυ, ρε, πουλημένε!…, σφύρα, ρε!
Διαβαστε ακομα: