Πρώτη σκέψη είναι να γίνω περισσότερο προσεκτικός. Να αποφύγω όσο είναι δυνατόν να διαβάζει κάποιος αυγά όταν εγώ γράφω για καλάθια. Συμβαίνει και τούτο το απίθανο; Όχι μόνο μια και δυο φορές. Από την εποχή της φυλλάδας κρατάει η δουλειά. Να καραξεφτυλίζει ο αποδυτηριάκιας με τον δικό του τρόπο ένα πρόσωπο της επικαιρότητας και αναγνώστης να απορεί:
– Μα, είναι δυνατόν, ρε, αποδυτηριακιά, να γλύφεις τον τάδε…
Κι’ όμως είναι δυνατόν, ο αποδυτηριάκιας να γράφει μαύρο για τον τάδε, και αναγνώστης να το διαβάζει για άσπρο. Οπότε τι κάνεις; Αυτό που λέμε. Γίνεσαι περισσότερο προσεκτικός. Ε, όχι, ρε! Πόσο ακόμα πιο… προσεκτικός να καταντήσω, αρκετά έχω γίνει μπόσικος στο διαδίκτυο, από το… φόβο να με παρεξηγήσουν.
Στο πνεύμα της γελοιοποίησης του συγκεκριμένου τάδε θα τον πω και πρώτη φίρμα με τη μαγκιά να κυκλοφορεί στραβά τη σκούφια του. Δεν θα βάλω κι άλλο φρένο στην πένα μου επειδή κάποιοι όχι μόνο δεν ξέρουν να διαβάζουν αλλά και κάνουν σχόλια που εκθέτουν τους ίδιους. Δεν ”μειώνεται” ο αποδυτηριάκιας, επειδή τον διαβάζουν και άτομα που δεν ξέρουν τι διαβάζουν.
Διαβαστε ακομα: