Θέλουν να πουν τον καλό λόγο στο αφεντικό τους. Κατανοητό. Δεν έχουν, όμως, τη μαστοριά του γλειψίματος. Έτσι και εκτίθενται οι ίδιοι από τη μια και από την άλλη δεν αβαντάρουν τον αφεντικό. Για παράδειγμα. Κάποιος γράφει για τον πρόεδρο της μεγάλης μεν, και… αδικημένης δε ΠΑΕ ότι αγωνίζεται μόνος του. Η Παπαριά. Με Π κεφαλαίο.
Παίζει μπάλα ο πρόεδρος; Όχι. Φοράει φανέλα βασικού, φόρμα παγκίτη; Όχι. Τότε για ποιόν αγώνα μιλάνε;
Άντε να χαθείτε, πεζεβέγκηδες, μ’ αυτή τη μαλακία, μ’ αυτή την απάτη να λέω καλύτερα, ότι… αγωνίζεται η προεδράρα για το καλό της ομαδάρας, ο Μητσοτάκης και ο Κασσελάκης για το καλό της Ελλαδάρας.
Δεν θέλουμε αγώνες, ρε! Κανέναν αγώνα. Να εφαρμόζουν μόνο όσα λένε οι νόμοι. Και όσα υπόσχονται. Διαφορετικά, τα παίρνουν,… αγωνίζονται σικέ.
Διαβαστε ακομα: