Σκάει η φωτιά και όλοι τρέχουνε και δεν φτάνουνε για να σωθούν, Άνθρωποι να σώσουν τον εαυτό τους και τα σπίτια τους. Ουδείς λογαριάζει πόσα ζωάκια θα εξαφανίσει η πύρινη λαίλαπα. Χελώνες, φίδια, ποντίκια, βατράχια, σαλιγκάρια, αλεπούδες, ένας δικός μας κι αυτός κόσμος, όχι άλλος, όχι ξένος και εξωγήινος. Κόσμος των ζώων γεννημένος από τη φύση και τον θέλει η φύση, την οποία οφείλει ο άνθρωπος να προστατεύει για πάρτη του. Όχι για την φύση, αλλά για το καλό του ανθρώπινου είδους.
Λοιπόν. Το δελτίο της πυρκαγιάς αναφέρει τις απώλειες. Πόσα στρέμματα κάηκαν, πόσα σπίτια έπαθαν ζημιές, αν πέθανε κανένας άνθρωπος. Ποτέ δεν αναφέρεται το κόστος της επιχείρησης, λες και δεν θα πληρώσει το κράτος, δηλαδή οι φορολογούμενοι τα καύσιμα στα πυροσβεστικά επίγεια και εναέρια, τα μεροκάματα και τις φθορές, κι όλα τα έξοδα για την όποια επανόρθωση του φυσικού περιβάλλοντος. Για τα ζώα, ουδεμία πληροφορία. Πόσα έφαγε η μαρμάγκα.
Μαρμάγκα είναι η μεγάλη και δηλητηριώδης αράχνη. Άλλο η αλεπού να φάει τον σκαντζόχοιρο (φώτο), άλλο να τον καταπιεί κι αυτόν η φωτιά, για την οποία συνήθως φταίει ο άνθρωπος, αλλά αυτό δεν το λέμε. Και η φωτιά θα φάει και την αλεπού, όχι μόνο τον σκαντζόχοιρο και ό,τι άλλο ζωντανό κυκλοφορεί στη φύση.
Διαβαστε ακομα: