Το μπανιστήρι. Το πάθος του κόσμου να παίρνει μάτι από την κλειδαρότρυπα τι παίζει στην κρεβατοκάμαρα, όχι στην τουαλέτα. Στο σεξ, όχι στην αφόδευση, φυσική πράξη κι αυτή, αλλά συχαμερή. Τις γκομενοδουλειές γουστάρει να πληροφορείται το φιλοθεάμον -πολιτικοποιημένο και όχι -κοινό. Τις πολύ αυστηρά προσωπικές στιγμές του κάθε επώνυμου.
Έτσι γεννήθηκε ο άνθρωπος. Να λατρεύει το μπανιστήρι. Να μαθαίνει οτιδήποτε πιπεράτο και γαργαλιστικό από την προσωπική ζωή του άλλου. Και το γκόσιπ, όπως λένε το κουτσομπολιό, είναι ”μπανιστήρι”. Δεν είναι μόνο το κανονικό, π.χ. ο άνδρας όταν την πέφτει με το μάτι στη χαράδρα ανάμεσα στα μπαλκόνια της γυναίκας. Κι αυτό γίνεται χωρίς να χρειαστεί να στείλει την κατάλληλη εντολή στον εγκέφαλο. Το βλέμμα πέφτει ακαριαία στο γυναικείο στήθος. Το ίδιο και η γυναίκα. Αν φουσκώνει το εργαλείο του άνδρα στο παντελόνι, εκείνη κάνει προσπάθεια να μη το σημαδεύσει με μια ματιά, τουλάχιστον.
Τα παλιά τα χρόνια ο βασιλιάς, ο αυτοκράτορας, ο τσάρος, τότε πραγματικά ο Ένας κυβερνούσε, την δε γυναίκα του την είχε στην άκρη. Σήμερα, στα δημοκρατικά καθεστώτα η σύζυγος του πρωθυπουργού, του υποψήφιου κυβερνήτη μιας χώρας είναι από κοντά. Πάνε πακέτο ο πολιτικός και η συμβία του.
Ειδικά στην Αμερική δεν ξεκινάει η προεκλογική καμπάνια του υποψηφίου προέδρου χωρίς την σύζυγο στο πλάι του πολιτικού. Επειδή ο κόσμος νοιώθει μία ασφάλεια με πράγματι οικογενειάρχη τον αυριανό πλανητάρχη. Αν είναι δυνατόν αυτός να ‘ναι άνθρωπος και της θρησκείας.
Έτσι που λες. Η οικογενειακή φωτογραφία του υποψηφίου γερουσιαστή, δημάρχου, του όποιου πολιτικού είναι το Νο1 διαβατήριο. Ότι ο άνθρωπος είναι σωστός, γυναίκα και παιδιά φροντίζει, δεν είναι ξενύχτης, πότης, μπουρδελιάρης, χαρτοπαίκτης.
Διαβαστε ακομα:
ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΨΕΥΔΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΓΙΑ… ΕΣΩΡΟΥΧΑ
