Κάθε ζώο στον πλανήτη είναι ίδιο, εντελώς ίδιο εκατομμύρια χρόνια. Δισεκατομμύρια χρόνια. Κι αν άλλαξε κάτι, κάτι ελάχιστο στη σκέψη και στη μορφή του, αυτό προέκυψε από τη φύση. Στην επαφή του με το περιβάλλον. Δεν ήταν απόφαση του ίδιου του ζώου, μυρμήγκι είναι αυτό ή ελέφαντας, καρχαρίας ή ποντίκι.
Ο άνθρωπος είναι άλλη ιστορία. Καμιά σχέση με το χθες του. Κυρίαρχος ο μαλάκας. Επικυρίαρχος. Γαμεί κα δέρνει. Πυραύλους στέλνει στο διάστημα, υποβρύχια χώνονται στα χάος των ωκεανών, Για πλάκα το δίποδο με την τεχνολογία του γκρεμίζει σε μια νύχτα ένα βουνό, στερεύει έναν ποταμό. Η τρέλα. Η παράνοια.
Κι όμως τα προσωπικά εγκλήματα δεν σταμάτησαν. Τίποτα δεν άλλαξε. Τα πάθη δεν εξαφανίστηκαν. Σκότωσε ένας 40 χρονών το 27χρονο κορίτσι του. Είχαν σχέση τέσσερα χρόνια και με το που αποφάσισε αυτή να ζητήσει βοήθεια από την αστυνομία την καθάρισε επιτόπου.
Μετά από αμέτρητους αιώνες κοινωνίες και θρησκείες συμφωνούν πως το πιο ακριβό πράμα είναι η ανθρώπινη ζωή. Και ουδείς πούστης στο όνομα κάθε ιδεολογίας, συμφέροντος, της όποιας σκοπιμότητας, νομιμοποιείται, δικαιολογείται να αφαιρεί τη ζωή του αλλουνού. Επειδή η ζωή ανήκει στο άτομο, είναι ιδιοκτησίας του.
Τι συμβαίνει, όμως. Το μπλέξιμο! Ο άνθρωπος κάνει νταραβέρι μ’ άλλον, μ’ άλλους. Φιλικό, ερωτικό, οικονομικό, κάθε καρυδιάς νταραβέρι. Έστω και στο ένα τα εκατό, στο ένα στα χίλια, αν δεν έχει ευθύνη στο πως θα εξελιχθεί, στο πως θα καταλήξει το νταραβέρι, το ένα άτομο επηρεάζει έτσι κι αλλοιως, σκόπιμα ή παθητικά την τρέλα του αλλουνού.
Διαβαστε ακομα: