Οι κοινωνίες σε κρίση ηθική, κοινωνική και οικονομική βγάζουν μαχαίρια ενάντια στην σεξουαλική ζωή. Η ιστορία το έχει πολλές φορές αποδείξει: Θυμηθείτε πως από το Βερολίνο της σεξουαλικής απελευθέρωσης ξεκίνησε το κίνημα των φαιοχιτώνων που έβαλαν Εβραίους, ομοφυλόφιλους και κομμουνιστές στο στόχαστρο.
Η Βαϊμάρη δεν είχε οικονομική κρίση αλλά βαθύτατα ηθική και πολιτισμική. Σκεφτείτε τώρα την παγκόσμια κρίση αξιών που κάθισε πάνω στο σβέρκο όλων των μικροαστών ηθικολόγων, που υπερασπίζονται μια σεξουαλική ζωή όπου τα πάθη δεν κυβερνούν αφού στην θέση τους έχουν βάλει Κοκκινοσκουφίτσες με τους λύκους όλους φυλακή. Και λύκοι σήμερα βαφτίστηκαν όλοι οι άνδρες που ερωτεύτηκαν, πόθησαν, θύμωσαν, ζήλεψαν, μερικοί ακόμα και σκότωσαν από πάθος.
Τα κινήματα αυτά των αθώων κορασίδων που δεν είδαν ποτέ τον πατέρα γυμνό και δεν άκουσαν τους στεναγμούς των παραισθήσεων στην κρεβατοκάμαρα των γονιών, γέννησαν το νέο φασισμό που σε συνδυασμό με το λαϊκισμό και την παπαδίστικη ηθικολογία επιτέθηκαν όχι στους ορατούς εχθρούς, που ήταν οι οικογένειες τους και ο τρόπος που μεγάλωναν τα παιδιά τους (λες και τα παιδιά δεν ψάχνουν τα γεννητικά τους όργανα ολημερίς και ολονυχτίς). Επιτέθηκαν στους ανθρώπους που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πίστεψαν πως η σεξουαλική ζωή είναι υπόθεση μοναδική και ηδονική και κυρίως ιδιωτική – που έχει μόνο θαυμαστικά και όχι ερωτηματικά χωρίς άνω τελείες, που θα σημαίνουν και το τέλος της ζωής.
Χωρίς την παγίδα της χιμαιρικής αυτής ηδονής και της καύλας, ας μας εξηγήσουν οι αναθεωρητές του Δαρβίνου πως θα γεννιόταν η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη. Γιατί, για να αναπαραχθείς πρέπει να γαμήσεις και για να γαμήσεις πρέπει να ποθήσεις∙ αυτός είναι ο πρώτος νόμος επιβίωσης του ανθρώπινου αλλά και του ζωικού ζώου, μόνο που στον άνθρωπο για λάθος λόγους γίνεται με συνταγές φτιαγμένες από θεούσους που με την θάλασσα εντολών για τις στάσεις του έρωτα, έσωσαν την τιμή της σεξουαλικής πράξης κατηγορώντας την από λάθος σκοπιά.
Οι «Πειρασμοί του Αγίου Αντωνίου στην Έρημο» και στην συνέχεια ο «Μέγας Ανατολικός» του αγίου μας ποιητή Εμπειρίκου θα ΄πρεπε να ξαναδιαβαστούν από τις θεούσες της σεξουαλικής παρενόχλησης με το συγκινητικό πρόσημο “me too”. Πλην του Αγίου Αντωνίου και του Εμπειρίκου κανείς δεν περιέγραψε με τόση μαγική διαύγεια και διαφάνεια τις αμαρτίες των ανθρώπων, που δεν είναι πρέπον στους καθωσπρέπει ανθρώπους να τις κρίνουν. Δυστυχώς σήμερα οι σαλτιμπάγκοι και ντελάληδες των ανώνυμων και ανήθικων εκπομπών έκαναν σημαία τα σεντόνια της ντροπής για να κρύψουν τις δικές τους αμαρτωλές σκέψεις και ανεκπλήρωτες επιθυμίες.
Τελικά η ανθρώπινη αγέλη αρέσκεται στην αντιγραφή που είναι η εύκολη οδός. Νομιμοποίησε στο μυαλό των ανθρώπων πως όταν βγάζουμε τα μάτια μας από καύλα, πόθο και όλα τα συναφή αμαρτήματα της σάρκας, δεν γίνονται από εμάς αλλά από τους γείτονες και ίσως από τους παπάδες και αγιορείτες μοναχούς που φτύνουν στον κόρφο τους με το «ύπαγε οπίσω μου σατανά», ξορκίζοντας αυτή την χιμαιρική πλην αναγκαία συνθήκη επιβίωσης.