Το έργο είναι παλιό. Αρχαίο. Πανάρχαιο. Οι μετακινήσεις πληθυσμών δεν είναι άγνωστη πραγματικότητα στην Ιστορία. Ο φτωχός και κατατρεγμένος θα μετακινηθεί, είτε εκδιωκόμενος, είτε για μια καλύτερη ζωή, προς τον τόπο όπου προβλέπει καλύτερη ζωή. Μια χώρα με περισσότερο χρήμα.
Τα τελευταία 40 χρόνια η Ελλάδα είναι ο Παράδεισος, έστω η Πύλη του Παραδείσου, για ανθρώπους που μπουκάρουν στην πατρίδα μας από Ανατολή μεριά. Μέσω Τουρκίας. Η προώθηση λαθρομεταναστών εξελίχθηκε σε κανονικό «επάγγελμα» για κάποιους Τούρκους, οι οποίοι βέβαια χρειαζόντουσαν τη συνεργασία με «συναδέλφους» Έλληνες.
Απλή η δουλειά. Το «κλιμάκιο» το ελληνικό παρελάμβανε το ανθρώπινο ‘’φορτίο’’ και το μετέφερε στη Θεσσαλονίκη και, κυρίως, στην Αθήνα. Με νταλίκες, με τουριστικά λεωφορεία, με Ι.Χ. αυτοκίνητα, ακόμα με ταξί και με τραίνο του ΟΣΕ.
Γνωστά και σεσημασμένα τα 15, ίσως και περισσότερα «περάσματα» στον Έβρο. Στον κάμπο του Σουφλίου, της Νέας Βύσσας Ορεστιάδας, του Πόρου. Η δουλειά γίνεται όταν χαμηλώνει η στάθμη των νερών του ποταμού Έβρου κι αυτό συμβαίνει τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες.
Με τους λαθρομετανάστες βάρεσε στο κόκκινο η παραοικονομία στην Ελλάδα αλλά και… βοηθήθηκε η εθνική οικονομία. Φτηνό μεροκάματο χωρίς ασφάλιση, περισσότερες εργάσιμες ώρες, ανέβασαν τον τζίρο σε αγροτικές, αλιευτικές, κηπουρικές επιχειρήσεις. Εργολάβοι, έμποροι, μαγαζάτορες, βιοτέχνες μετά το 1990 ωφελήθηκαν από τα εργατικά χέρια από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Η μαζική μετακίνηση ανθρώπων στην Ελλάδα από δήθεν απόκρυφα περάσματα Ασιατών και Αφρικανών έχει άλλο χαρακτήρα, άλλο κίνητρο, άλλη κατεύθυνση, προορισμό.
Διαβαστε ακομα: