Δίνω την πληροφορία ότι ο Ευρωπαίος, γενικά ο δυτικός άνθρωπος, νοιώθει ένα είδος αποτροπιασμού, ένα τέτοιο συναίσθημα, για τον Έλληνα, όταν στους δρόμους, στους αυτοκινητόδρομους, βλέπει σκοτωμένα ζώα. Γνωστοποιώ την εν λόγω πληροφορία, κάθε άλλο παρά δημοσιογραφική και… αποκλειστική, όπως λένε στη γλώσσα των ΜΜΕ. Ασφαλώς τα σχετικά υπουργεία εξωτερικών, τουρισμού, γεωργίας είναι σε γνώση της ευαισθησίας των ξένων, από δυσμάς, όχι από ανατολάς, για τα εγκαταλελειμμένα κουφάρια σκυλιών και γατιών.
Υποτίθεται πως μας ενδιαφέρει η διεθνής κοινή γνώμη, και ξοδευόμαστε γι’ αυτό. Και πολύ καλά κάνουμε.
Διπλό το κακό στους μεγάλους ελληνικούς δρόμους. Και κτυπημένα μέχρι θανάτου τετράποδα, και παρατημένα. Και πεθαμένα, και δεν ενδιαφέρεται μια κρατική υπηρεσία να τα μαζέψει. Η αστυνομία, ο δήμος, το αρμόδιο όργανο, αν υπάρχει τέτοιο.
Η φιλοζωϊα πάει με τον πολιτισμό. Και το συναίσθημα της αποστροφής είναι δεδομένο για την ελληνική κοινωνία από τους αλλοδαπούς φιλόζωους. Πόνο θα βγάλουν για ένα γατάκι και σκυλάκι τουμπανιασμένο μέρες στο δρόμο. Από την άλλη δεν αντιδρούν στη σφαγή, στην στρατιωτική επιχείρηση εκτός έδρας, σε ξένη χώρα από τη δική τους κυβέρνηση. Έτσι είναι φτιαγμένη η ανθρώπινη φύση.
Σκοτώνονται τα σκυλιά, κυρίως, στους εθνικούς μας δρόμους, κι όχι μόνο, γιατί πολλά κυκλοφορούν ελεύθερα. Στην Δυτική Ευρώπη είναι απίθανο θέαμα κοπρόσκυλα να κόβουν βόλτες ακόμα και στα πιο κεντρικά σημεία της πόλης. Στην Ελλάδα όσα σκυλιά του δρόμου να μαζέψουν, πάλι δεν λύνεται το πρόβλημα. Επειδή πάντα κάποιοι… απαλλάσσονται από το οικόσιτο ζώο.
Διαβαστε ακομα: