– Μπαμπά, θέλω να μιλήσουμε…, του λέει ο 20χρονος Βούλης, από το Σάββας, το βαπτιστικό του όνομα.
Ένας μορφασμός περιφρόνησης ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του πατέρα. «Κάποια μαλακία θα μου πει…» σκέφθηκε για τον γιο του, του οποίου ούτε το ντύσιμο, ούτε τη συμπεριφορά καταλάβαινε. Ένα χτένισμα περίεργο ο Βούλης, κάποια τατού ανάμεσα σε λαιμό και σβέρκο, «σημεία επιστροφής στους ινδιάνους» για τον πατέρα.
– Όταν ξυπνήσω…, ήταν η κοφτή απάντηση του λιγομίλητου μάστρο-Βαγγέλη.
Ώρα 8 βράδυ, η στιγμή του καφέ του πατέρα. Ο Βούλης στην αναμονή. «Σ’ ακούω…» προτείνει στον γιο του ο πατέρας.
Ο πατέρας αμίλητος, ούτε καν χαραμίζει μια ματιά στον γιο του, σα να μην τον έχει μπροστά του.
-Μπαμπά, είμαι gay.
Λες και δεν το άκουσε ο σιδηρουργός. Λες και ο γιος του είπε κάτι εντελώς αδιάφορο.
«Δεν μου λες, Σάββα…».
– Ναι, πατέρα…
«Έχεις δικό σου κότερο;…».
-Τι μου λες, ρε μπαμπά. Πού να το βρω το κότερο εγώ;
«Ιδιωτικό αεροπλάνο έχεις;…»
– Μου κάνεις πλάκα, το ξέρεις ότι δεν έχω μία.
«Τότε, Σάββα, παιδί μου, δεν είσαι gay. Παλιόπουστας είσαι!».
Διαβαστε ακομα: