Εγώ έχω τη δική μου εξήγηση γιατί οι δύο αλλοδαποί, αφού κρέμασαν σε δένδρο έναν τρίτο αλλοδαπό, στο κέντρο της Αθήνας παρακαλώ, στην πλατεία Κλαυθμώνος συγκεκριμένα, δεν απομακρύνθηκαν από τον τόπο του εγκλήματος. Άσε τι λένε. Ότι οι δύο δολοφόνοι ήταν μεθυσμένοι και γι’ αυτό δεν το κούνησαν ρούπι. Γι’ αυτό και τους τσακώσανε.
Αν ήταν στη ρούχλα, τότε πώς κρέμασαν τον άλλον ο Πολωνός και ο Ουκρανός; Η λογική λέει ότι αμέσως μετά τη βρωμοδουλειά θα την κοπανούσαν. Μην τους είδατε. Αυτοί, όμως, στη ψύχρα τους, τον «σήκωσαν» τον άλλον στο δένδρο, όπως οι της Κού-Κλούξ-Κλάν κρεμούσαν έναν νέγρο, και δεν απομακρύνθηκαν. Καθόλου. Ούτε λεπτό. Γιατί;
Επειδή έχουν καταλάβει ότι η Ελλάδα είναι μπάτε σκύλοι. Νόμος υπάρχει μόνο στα χαρτιά. Η αστυνομία είναι για τα μάτια. Άσε ότι στην πατρίδα μας κυκλοφορεί μια νοσηρή φιλοσοφία φιλανθρωπισμού, μια διανοουμενίστικη του κώλου αντίληψη αντιρατσιστική. Ποιος θα τους πιάσει, ρε; Μήπως ήθελαν να πάνε μέσα, να βολευτούν σε καμιά φυλακή. Ήρθαν στην Ελλάδα, κρέμασαν έναν στο δένδρο, γύρευε αν έκαναν το ίδιο σ’ άλλον από μπαλκόνι, από παράθυρο, από καμπαναριό.
Μιλάμε τώρα για πολύ ροκ, δικέ μου. Τον έστησαν τον άλλον πάνω στο δένδρο, στην καρδιά της Αθήνας και τους πήραν χαμπάρι ώρες μετά, επειδή ήθελαν να τους πιάσουν. Τζάμπα φαγητό που αλλού να βρουν εκτός της φυλακής.
Διαβαστε ακομα: