Ποιος, όμως, να τους πάρει πρέφα. Ακόμα ο άνθρωπος ζει στον αιώνα όπου τόσο ανόητα θεωρεί καλόν όποιον αυτοχαρακτηρίζεται καλός. Τόσο απλά. Αρκεί να καταδικάσει κάποιος το κακό, επιτόπου τοποθετείται στην πλευρά του καλού.
Σα να μιλάς σε βρέφη. Να είσαι αρχιεγκληματίας και να λέει Είμαι καλός στο μωρό, που δεν έχει προλάβει ακόμα να δει τη ζωή, πέραν από την κούνια του. Ασφαλώς ένα παιδί πριν προλάβει να χρονίσει δεν φαντάζεται καν ότι είναι κακός εκείνος που στιγματίζει το κακό.
Τι θες να πεις, αποδυτηριάκια. Ότι το παπαδαριό είναι στην πλευρά του κακού; Όχι, δεν λέω αυτό. Άλλο λέω. Όταν εκπροσωπείς τον Θεό, δηλαδή για τον κοσμάκη την ύψιστη δύναμη του σύμπαντος, δεν μπορείς να πουλάς μούρη. Αν δεν μπορείς να σταματήσεις την πείνα, τις αρρώστιες και τους πολέμους, που δεν είναι έργο του Θεού, αλλά ανθρώπων, τότε κάνε μας τη χάρη.
Δεν κατάλαβα. Γιατί φοράνε τα ράσα; Όχι για να εμποδίσουν το κακό, αλλά για να λένε πως δεν έχουν καμία σχέση μ’ ό.τι επώδυνο και πονετικό. Κι απλώνουν τη χερούκλα τους να τη φιλήσουν οι πιστοί.
Διαβαστε ακομα: