Είναι πολιτικός και τα χώνει στην πολιτική. Τι είναι αυτό; Να βρίζει το πολιτικό σύστημα όποιος το υπηρετεί. Να είναι βουλευτής, υπουργός και να υποστηρίζει φόρα παρτίδα ότι δεν είναι… πολιτικός. Δεν έχει σχέση με την πολιτική.
Ο αποδυτηριάκιας ποτέ δεν κρίνει χωρίς να βάζει στο σακκί της κριτικής και το ακροατήριο. Έτσι είναι. Δεν κρίνουμε για να κατηγορήσουμε. Κρίνουμε για να δούμε τι διάολο συμβαίνει.
Το φαινόμενο πήρε διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Πολιτικοί, επαγγελματίες της πολιτικής, λένε Δεν είμαστε πολιτικοί. Δεν είμαστε επαγγελματίες πολιτικοί. Γιατί ξηγιούνται έτσι; Είπαμε. Δεν θα τη σκαπουλάρει από την κριτική το ακροατήριο. Τα λένε έτσι οι πολιτικοί διότι οι ψηφοφόροι έχουν συχαθεί τους πολιτικούς.
Το φαινόμενο. Να υπερηφανεύεται κάποιος επειδή είναι ερασιτέχνης, χομπύστας, περαστικός, τυχαίος. Όχι επαγγελματίας! Σα να προτείνουν στον κόσμο να προτιμούν τον ασπούδαχτο γιατρό, τον άπειρο μηχανικό, τον άσχετο προπονητή, τον αγράμματο δάσκαλο.
Πομπώδης λιτανεία της μόνης πραγματικής θεότητας που υπηρετούν. Αυτής του λαϊκισμού. Είμαστε στελέχη στο κόμμα μας, κατεβαίνουμε υποψήφιοι, παίζουμε μπάλα στη Βουλή, όμως… δεν έχουμε σχέση με την.. πολιτική.
Βιβλίο έγραψε ο Ανδρέας Λοβέρδος και διαβάζεις: «Τα ελληνικά κόμματα δεν είναι μόνον ανίκανα, αλλά και απολύτως άχρηστα». Σα να βρίζει ένας μητροπολίτης τη θρησκεία, την Εκκλησία, την Ιερά Σύνοδο, τον Αρχιεπίσκοπο.
Διαβαστε ακομα: