Τα γεννητικά όργανα κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας την περίοδο του Βυζαντίου πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο για την εκπλήρωση της θεϊκής εντολής για παιδοποιία και πάντα εντός γάμου. Η άλλη χρήση των οργάνων από τους συζύγους, αυτή για ηδονή και απόλαυση είναι θανάσιμη αμαρτία. Για το λόγο αυτό απαγορεύθηκε το πρωκτικό σεξ. Η σεξουαλική αυτή συμπεριφορά του άντρα προς τη γυναίκα χαρακτηρίστηκε γυναικεία ”αρρενομανία” και υπαγόταν στην ευρύτερη έννοια των παρά φύσιν αμαρτημάτων.
Στον σύζυγο, αλλά και στην σύζυγο επιβαλλόταν ποινή μέχρι τα 15 χρόνια αφορισμού. Παρόμοια ποινή επιβαλλόταν και στον άντρα για πρωκτικό σεξ με ξένη γυναίκα. Η συνηθέστερη ποινή, όμως ήταν 8ετής αφορισμός, ξηροφαγία μετά το ένατο χρόνο και 200 γονυκλισίες καθημερινά.
Ο σοδομισμός ήταν το ίδιο κολάσιμος με την ομοφυλοφιλία ανεξάρτητα αν γινόταν από άτομα του ίδιου φύλου ή μεταξύ ετεροφιλόφυλων και γι’ αυτό επέσυρε την ίδια ποινή του 15ετούς αφορισμού αφού και οι δύο αμαρτίες διαπράττονταν παρά φύσιν.
Διαβαστε ακομα: