Δεν είναι η πρώτη φορά, όπως συνέβη με την πρόσφατη περίπτωση του 40χρονου από το Περιστέρι, που το κράτος δεν αντιμετώπισε αποτελεσματικά, αποφασιστικά τον ανώμαλο. Λέω το «κράτος» χωρίς να αναφερθώ συγκεκριμένα στην αστυνομία ή τις ευθύνες της δικαιοσύνης.
Θυμάμαι την περίπτωση κάποιου καταδικασθέντα «παιδόφιλου» – είχε πάρει άδεια, όπως συνηθίζεται πια, από τον Κορυδαλλό. Την πρώτη κιόλας ημέρα έκανε τη δουλειά μ’ εννιάχρονο θύμα του. Δεν πρόλαβε να βγει από τη φυλακή σαν αδειούχος και ”μίλησε” το πάθος του, η αρρώστια του.
Από μία άποψη ο παιδεραστής δεν φταίει. Γιατί; Είναι άρρωστος. Όπως άρρωστος, πιο βαρειά αυτός, είναι ο ασθενής τύπου «Δράκου». Την πέφτει σε γυναίκες και τις σκοτώνει. Τι κάνεις σαν κράτος μ’ αυτούς;
Στην Γερμανία εδώ και 50 χρόνια γίνεται ένα από τα δύο. Ο σεξουαλικά ανώμαλος, ο επικίνδυνος για την κοινωνία θα μείνει στη φυλακή ισόβια, εκεί θα πεθάνει. Ή θα απελευθερωθεί αν δεχθεί να ευνουχιστεί.
Διαβαστε ακομα: