Είναι ασύλληπτο. Δεν αντέχεται. Μπήκανε και γαζώσανε κόσμο στα καλά καθούμενα. Γιατί; Διότι έτσι τους είπανε, το προστάζει ο Αλλάχ. Ποιοι; Οι από πάνω. Τους από πάνω τους είχαν ενημερώσει οι πιο πάνω. Τι; Ο φανατισμός χρειάζεται να συντηρηθεί πάση θυσία.
Υπάρχουν όπλα και πρέπει να πωληθούν. Κάποιοι πρέπει να φανατιστούν, να εκπαιδευτούν, να τα χρησιμοποιήσουν…
Χάθηκαν ζωές, όμως. Ανθρώπων ενεργών, δημιουργικών. Κι αυτοί ήθελαν να ζήσουν. Και είχαν κάτι να πουν.
Το πολύ κακό είναι η κουβέντα να φουντώνει. Για τις θρησκείες και τους μετανάστες. Σκοτώθηκαν ένας πατέρας, μια μάνα, ένας θείος, μια ανηψιά. Και κάποιοι μιλάνε για τη διαβολικότητα του Ισλάμ, την καθαρότητα της χριστιανοσύνης και της φυλής μας. Κι άλλοι για τους φασίστες που αποκαλύπτονται γύρω μας, έτοιμοι να ρίξουν μετανάστες σε φούρνους και μουσουλμάνους στην πυρά. Όλοι κυνικοί συζητητές, καθισμένοι πάνω στα πτώματα της Charlie Hebdo. Μια ντουζίνα νεκροί ήταν απλώς η αφορμή για να εξωτερικεύσουμε τη μαλακία τους στον εγκέφαλο.
Ιανουάριος του 2015 έγινε η τρομοκρατική επίθεση στο γαλλικό περιοδικό Charlie Hebdo. Και κάθε χρόνο κάποια ρεμάλια κάνουν το παιχνίδι τους. Πολιτικό, κομματικό, θρησκευτικό, εθνικό. Να πούνε τα δικά τους, εντελώς άσχετα με τα θύματα του κακού. Κανένας σεβασμός στους νεκρούς και τους τραυματίες της τρέλας.
Τρέλας, βέβαια, και την λένε τρομοκρατία.
Διαβαστε ακομα: