Πριν από 50 -60 χρόνια κανένα αφεντικό μεγάλης εταιρείας θα τολμούσε να πει φόρα παρτίδα ότι είναι gay. Δεν λέω πριν 500 χρόνια, ούτε πριν 200 χρόνια πριν. Αυτό λέγεται άλμα. Η δουλειά έφθασε σ’ αυτή τη φάση. Ο Νο1 της Νο1 εταιρείας στον κόσμο, ο από το 2011 διάδοχος του Στηβ Τζομπς στην Apple, ο εξοχόχατος Τιμ Κουκ, δήλωσε “Είμαι περήφανος που είμαι gay”.
Το τονίζω πάλι. Μια τέτοια δημόσια τοποθέτηση στις ΗΠΑ, μόλις πριν μισό αιώνα, ήταν αδιανόητη. Σοβαρός, αξιοπρεπής, χωρίς να έχει δώσει ποτέ δικαιώματα για την προσωπική του ζωή ο Τίμοθυ Κουκ, έστω στις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του, ένοιωσε την ανάγκη να “αποκαλυφθεί”. Και να προσθέσει, μάλιστα, ότι δοξάζει τον Θεό που είναι ομοφυλόφιλος.
Αλήθεια, ο Θεός έκανε ομοφυλόφιλο τον Κουκ; Δεν είναι σίγουρο, νομίζω. Αλήθεια, ο Θεός μας θέλει ομοφυλόφιλους; Παίζεται. Αλήθεια, ο Θεός μας θέλει by; Και ετεροφυλόφιλους και ομοφυλόφιλους, ούτε γι’ αυτό είμαι σίγουρος. Δεν ξέρω τις βουλές του Ύψιστου, όπως το γνωρίζουν οι ιερείς και οι αρχιερείς, η φυλή με τους περισσότερους ομοφυλόφιλους.
Μη ξεφεύγουμε. Ποιο είναι το θέμα; Η επόμενη φάση. Για 2.000 χρόνια, επί χριστιανισμού, η ομοφυλοφιλία ήταν καταραμένη. Διαβολική. Αξιόποινη. Τα τελευταία χρόνια έγινε η μεγάλη επανάσταση. Οι gay, έτσι ή αλλοιώς, διεκδίκησαν την “αποενοχοποίηση” τους. Ποια είναι η επόμενη φάση;