Η μόνη χώρα στην γη που απέμεινε κομουνιστική είναι η Βόρεια Κορέα. Μετά την Κίνα, που παίζει φόρα παρτίδα καπιταλισμό άγριο και ανόθευτο, παρ΄ ό,τι την εξουσία κρατάει πάντα το κομουνιστικό κόμμα, γυριστή την έχει κάνει και η Κούβα πριν ακόμα ψοφήσει ο Κάστρο. Το λάβαρο της επανάστασης, μοναχικός λύκος, το κρατάει η Βόρεια Κορέα και συγκεκριμένα η δυναστεία των Κιμ. Αλά τσάρος η δουλειά. Αλά Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής. Μόνο που στην κομουνιστική Κορέα ο ηγεμών, είναι παρανοϊκός δεν είναι μεγαλοπρεπής.
Λέμε παραμύθι φούρναρης ότι η Βόρεια Κορέα είναι κομουνιστική. Μαλακίες. Ούτε ρόλο κομπάρσου παίζει το κομουνιστικό τους κόμμα. Ένα αφεντικό υπάρχει, ο απόλυτος δικτάτωρ. Ο οποίος χωρίς το καθεστώς να ‘ναι ολοκληρωτικό δεν θα μπορούσε να έχει το κουμάντο. Δεν υπάρχει, λοιπόν, κομουνιστικό καθεστώς, ούτε κομουνιστικό κόμμα, αυτά τα παραμύθια τα λένε και αποπροσανατολίζουν οι δυτικοί. Υπάρχει μόνο προσωπική εξουσία.
Όποιος πάει στη Βόρεια Κορέα δεν θα πιστεύει ότι ζει στον αιώνα του. Πείνα και δυστυχία ο κοσμάκης. Και ο αρχηγός του κράτους ανώτερος από τον Θεό. Ποιος Στάλιν και ποιος Χίτλερ; Αυτοί ήταν Λούνα Παρκ αν τους συγκρίνεις με τον Κιμ Ιλ Σουνκ, τον παππού του σημερινού Κιμ Γιουγκ Ουν, ο οποίος από το 1948 είχε απομονώσει τη χώρα του, έφτιαξε και στρατόπεδα εξόντωσης για να μαντρώνει πολιτικά αντίθετους, και δεν σταμάτησε, δεν χαμήλωσε ποτέ τους τόνους στον αντιαμερικανισμό του.
Συμφέρει στα χίλια τις ΗΠΑ να δείχνει… κομουνιστικά δόντια η νορθ Κορέα. Άστους να κάνουν δοκιμές με πυρηνικά και να προκαλούν την Αμερική. Βολεύει αυτό την πολεμική βιομηχανία των ΗΠΑ. Κάποια στιγμή δεν αποκλείεται τον μπούλη να τον… καταζητούν ζωντανό ή νεκρό, dead or alive, όπως έγινε με τον Σαντάμ Χουσεϊν και τον Καντάφι.
Διαβαστε ακομα: