Μεγάλος ο Ανδρέας. Μεγάλος απατεώνας. Δεν υπάρχει δεύτερος στο είδος του. Επιστήμονας ο άνθρωπος. Στην πολιτική Ιστορία της Ελλάδος είναι ο πρώτος που έπαιξε μπάλα με το Σύνθημα. Με την τακτική της συνθηματολογίας. Γνήσια χουλιγκάνικη τακτική. Γηπεδική. Σα να είχε ανατραφεί σε ποδοσφαιρική Θύρα οπαδικής μαστούρας.
Ο Ανδρέας δεν πίστευε τίποτα, ούτε και φιλοδοξούσε να δημιουργήσει κάτι. Να αφήσει κάτι πίσω του. Στα παπάρια του. Ρεμάλι της πολιτικής ήταν. Ένα πράμα μονάχα ήταν το κίνητρό του. Η εξουσία. Μεθούσε, εκστασιαζόταν με τα προσωπικά του ρεσιτάλ, εντελώς θεατρικά, όταν επικοινωνούσε με τον πολτό. Τον λαό, όπως έλεγε.
Του άρεσε το σεξ, ξενοπηδούσε, όμως ο απόλυτος οργασμός για τον Παπανδρέου γεννιότανε όταν είχε τους χαχόλους μπροστά του, χασισωμένους με την ελπίδα της “Αλλαγής”. Οι άλλοι από κάτω, κι αυτός από το μπαλκόνι επάνω αμολούσε τις σουξέ παπαριές του. “Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες”. “Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά”. “Αντρέα, προχώρα, σε θέλει όλη η χώρα”.
Εξαιρετικά αφιερωμένο από τον αποδυτηριάκια με την ευκαιρία της γέννησης του Ανδρέα Παπανδρέου, στις 5 Φεβρουαρίου, το 1919. Ο Ανδρέας ήταν ανεξάντλητος, ένας χαρισματικός και γοητευτικός λαοπλάνος- δεν κλείνεται σε λίγες αράδες.
Διαβαστε ακομα: