Χώρισε ένας φίλος. Το περίμενα. Δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με την επαγγελματική απογείωση της συζύγου του. Αυτός ήταν σταθερά στάσιμος με καθοδική πορεία εδώ και χρόνια, άρα ήταν στη σκιά της γυναίκας του. Πώς να το αντέξει αυτό;
Το διαζύγιο ήταν η μοιραία κατάληξη ενός γάμου μετά από συναρπαστικό έρωτα. Ποιος φταίει; Δεν το κατάλαβα ποτέ αυτό. Τη γαμημένη αναζήτηση για τον ένοχο, τον υπαίτιο, τον έχοντα την ευθύνη. Πρόκειται για αληθινή κατάρα του ανθρώπινου γένους. Ότι απαραιτήτως κάποιος φταίει. Γιατί, όμως, κάθε φορά, σ’ όλες τις περιπτώσεις, πάντα ένας να είναι αυτός που φέρνει, πού προκαλεί το κακό; Και γιατί είναι κακό το διαζύγιο;
Σύμφωνοι, δεν παντρεύεται ο άλλος για να χωρίσει. Αν, όμως, έγινε το λάθος, χωρίς πάλι με την ευθύνη κάποιου; Στην περίπτωση του φίλου μου δεν έγινε κανένα λάθος στο γάμο, ούτε προέκυψε θέμα ασυμφωνίας χαρακτήρων. Απλά, η καριέρα της κυρίας εκτοξεύθηκε, αποδείχθηκε αστέρι στη δουλειά της και ο άντρας της, άρχισε να μη νοιώθει καλά. Από άνδρας, από τον πρώτο ρόλο στην οικογένεια, έστω από ισότιμος, εξελίχθηκε σε δευτεράτζα. Πώς να λειτουργήσει ομαλά ο γάμος, όταν ο κύριος είναι βιοπαλαιστής και η κυρία κάνει παντελόνι επτά φορές περισσότερα χρήματα, πηγαίνει ταξίδια στο εξωτερικό, έχει επαφές με επώνυμους κ.α.
Άψογη η συμπεριφορά της κυρίας συζύγου. Φθάνει, όμως, αυτό για να καλύψει ψυχολογικά τον σύζυγο; Το τελευταίο που σκεπτόταν η successful σύζυγος ήταν το διαζύγιο και σε καμία περίπτωση δεν έδειχνε πως κάτι άλλαξε στη ζωή του ζευγαριού. Είναι, όμως, ειλικρινής αυτή η στάση, αναρωτιέται βασανιστικά ο σύζυγος. Κι αν πράγματι η κυρία δεν έχει απαξιώσει τον σύζυγο, να που αυτός αισθάνεται να κυκλοφορεί σ’ ένα διαφορετικό σκηνικό.
Και σκέπτεσαι ο καθένας απ’ έξω από τον χορό του Ησαία. Δεν θα πέσει σε λούκι ο γάμος όταν τα πράγματα έρθουν τούμπα στην πορεία της ζωής του ζευγαριού; Δεν αγνοείται αυτό. Με τίποτα. Δεν το διώχνεις αυτό το δηλητήριο έξω από το γάμο. Κάπως έτσι έκατσε το έργο και στον φίλο μου.
Διαβαστε ακομα: