Ο παλιός ο γάβρος νοιώθει σεβασμό για τον Παναθηναϊκό. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού αναγνώριζαν ισότιμο αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Μόνον τον Παναθηναϊκό. Γι’ αυτούς η ΑΕΚ ήταν δευτεράτζα. Δεν την υπολόγιζαν το ίδιο. Δεν την φοβόντουσαν
Ακουμπάμε το ψυχογράφημα του παραδοσιακού γάβρου, όχι εκείνου της τελευταίας γενιάς που αγνοεί την Ιστορία. Σεβασμός, λοιπόν, και δέος για τον Παναθηναϊκό. Ένας είναι ο αντίπαλος. Ο αιώνιος. Ο Παναθηναϊκός.
Απεναντίας, ο οπαδός του Παναθηναϊκού, από την περίοδο του μεσοπολέμου, δεν έκρυβε την περιφρόνηση του για τον Ολυμπιακό. Κάποιες φορές στα όρια της αποστροφής. Της αηδίας. Στην οπαδική συνείδηση του βαζέλου είχε φωλιάσει μια κάποια απαξίωση για την ομάδα του Πειραιά.
Να επιμείνουμε στον τοπικό παράγοντα, που και μεταπολεμικά έτσι ή αλλοιώς επηρέαζε τα οπαδικά συναισθήματα. Επειδή ο Ολυμπιακός ταυτιζόταν με τον Πειραιά, ο Παναθηναϊκός με την Αθήνα, ό,τι εξέφραζαν κάποτε οι δυο μεγάλες πόλεις.
Αντίθετα με τον βαζέλο, στον γάβρο λειτουργεί ακόμα ένας φόβος κληρονομικός για τον Παναθηναϊκό. Επειδή πάντα στον κόσμο του Ολυμπιακού υπήρχε η βεβαιότητα ότι ο Παναθηναϊκός διατηρεί μια υπεροχή στο παρασκήνιο. Και έχει διασυνδέσεις με την κρατική εξουσία.
Όλα αυτά, βέβαια, πήγαν περίπατο με τον αρχιδιαπλεκόμενο Σωκράτη Κόκκαλη. Ανατράπηκαν βεβαιότητες και υποψίες επί μεγαλομετόχου Κόκκαλη στον Ολυμπιακό. Ο τότε Νο 1 επιχειρηματίας στην Ελλάδα έβγαλε τα τανκ σε μια νύχτα και χουντοκράτησε το ποδόσφαιρο για μιάμισυ δεκαετία. Από την άλλη, και επί της ουσίας, απέναντι στην κυριαρχία του μίστερ Intracom, η οικογένειας Βαρδινογιάννη κράτησε μάλλον παθητική στάση. Τι άλλο, παρά εκδήλωση αδυναμίας.
Δώδεκα πρωταθλήματα σε 14 χρόνια ο Ολυμπιακός του Κόκκαλη. Τελειώσαμε, είπε ο Σόκρατες, εγώ είμαι το κράτος, εγώ και το παρακράτος. Και το είπε αυτό με το αριστερό χέρι στα πακέτα.
Επί δυναστείας Κόκκαλη, μετά τα πέτρινα χρόνια, ο γάβρος ήταν τρισευτυχισμένος. Μπερδεύτηκε, μεταλλάχθηκε, έγινε καθεστώς στο ποδόσφαιρο, όμως δεν ήθελε να ξεχα’ασει την κλάψα και τη διαμαρτυρία. Ντύθηκε στο lifestyle και το λούστρο και έβλεπε στο γήπεδο μηντιάτομα τύπου Πέτρος Κωστόπουλος, Θέμος Αναστασιάδης, οι οποίοι έκτισαν μια κοσμικίζουσα οπαδική σχολή γαβροφροσύνης.
Ο παραδοσιακός γάβρος, μακαρίτης πια Σάββας Θεοδωρίδης δεν κρυβόταν: «Εξακολουθώ να θεωρώ μεγάλη ομάδα τον Παναθηναϊκό». Και το έλεγε όταν ήταν εκτός κόλπου ο βαζέλος, αδυνατούσε να κάνει πρωταθλητισμό. Για τον Θοδωρίδη, όμως, ο Παναθηναϊκός είναι πάντα Παναθηναϊκός. Η δημόσια τοποθέτηση του εκφράζει τον βαθύτατο συλλογικό του ρομαντισμό. Κι όσοι θαρρούν ότι ο κάποτε τερματοφύλακας του Ολυμπιακού έκανε φτηνό κομπλιμάν στον αιώνιο αντίπαλο, είναι λάθος. Είπε ό,τι είπε ο Θεοδωρίδης, διότι είναι αθεράπευτος γάβρος, δηλαδή τυφλά αισθανόταν αντίπαλο μόνο τον Παναθηναϊκό.
Διαβαστε ακομα: