Όσοι λένε ότι πολεμάνε τη διαφθορά στο πρωτάθλημα είναι καραγκιόζηδες. Όπως το λέω. Σκέτοι καραγκιόζηδες. Και αν τους πάρεις στα σοβαρά θα πεις ότι στην πραγματικότητα όλοι αυτοί οι επαγγελματίες κατήγοροι στο όνομα της κάθαρσης και της εξυγίανσης βγάζουν μεροκάματο από το δεδομένο αμαρτωλό πρωτάθλημα.

Αλήθεια, τι θαρρούν πως προσφέρουν όλοι αυτοί, πολιτικοί, πρόεδροι ομάδων και δημοσιογράφοι στο κόλπο να πουλάνε υγεία και καθαρότητα; Μιλάμε για μηδενικά. Για απατεώνες. Για άχρηστους. Το λεγόμενο παρασκήνιο στο ποδόσφαιρο, έτσι κι αλλοιώς, συνεχίζει να παίζει τη μπάλα του.

Μην πούμε το άλλο, το σουρεαλιστικό. Άτομα που έχουν τιμωρηθεί για λαμογιές, για εγκλήματα στο χώρο του ποδοσφαίρου, το παίζουν εισαγγελείς. Βγαίνουν από τη φυλακή και παίζουν κι αυτοί το ρόλο του σταυροφόρου, του προστάτη της ηθικής στο πρωτάθλημα.

Αμάν, πια! Κάθε μέρα καταγγελίες. Κάθε μέρα αστυνομικό ρεπορτάζ στο ποδόσφαιρο και στη διαιτησία. Και το αποτέλεσμα; Διασυρμός κάθε έννοιας στην προσπάθεια καταπολέμησης της βίας, όλα αυτά που τα έχουν σαχλαμαροποιήσει.

Η κάθαρση δεν είναι μια υπόθεση μπαλκονιού. Να λέμε, να παίζουμε με τα λόγια απευθυνόμενοι σε πονεμένους οπαδούς. Σ’ όσους οπαδούς μασάνε ότι όλα είναι πούστικα όταν η ομαδάρα τους χάνει το πρωτάθλημα. Κι όταν το παίρνει όλα είναι πεντακάθαρα. Ή αδιαφορούν για την όποια βρωμιά, αρκεί η ομαδάρα τους να καθαρίζει το πρωτάθλημα.

Επί της ουσίας. Κανένας μεγαλομέτοχος δεν θα εξυγιάνει το πρωτάθλημα. Ούτε βγαίνει τίποτα, ούτε βγήκε ποτέ τίποτα επειδή ο ένας κατηγορεί τον άλλον.

Τι, όμως, να περιμένεις εκτός από το να πολεμάνε με τα λόγια, με τα σάλια. Γελοία και επικίνδυνα άτομα. Μια συνωμοσία απροκάλυπτη για όσους βλέπουν. Με τη συμμετοχή των ΜΜΕ και των δήθεν αδικημένων ΠΑΕ.

Καθαρό πρωτάθλημα δεν στήνεις εάν πρώτα δεν αναγνωρίσεις τις αιτίες που παίζεται λαμογιάρικα. Και οι ευθύνες γι’ αυτό δεν αφορούν πρόσωπα. Σήμερα αυτοί, χθες οι προηγούμενοι.  Ακόμα κι αν είναι ένοχοι όλοι, χθεσινοί και αυριανοί, δεν φταίνε αυτοί. Δεν βγαίνει τίποτα, δηλαδή, αν τους κλείσεις φυλακή.