Φύγαμε από το εκλογικό φεγγάρι. Καθόλου βολικά αυτό για κάποιους λειτουργούς του τύπου, και των κομμάτων, όλους αυτούς που την πέφτουν με τα μούτρα στις εκλογές, βουλευτικές, δημοτικές, ευρωπαϊκές. Όλοι αυτοί ενημερώνουν τον κόσμο, προτείνουν τους καλύτερους κλπ.
Αν το κράτος κυνηγάει μια φορά τον φοροκλέπτη, τότε πρέπει να την πληρώνει επί δέκα ο δήμαρχος που φοροδιαφεύγει. Ο πολίτης προσπαθεί να κρυφτεί από την εφορία και να γλυτώνει λεφτά. Έτσι δεν είναι; Έτσι είναι. Δηλώνει λιγώτερα από τα έσοδα του ο φορολογούμενος, κάποια πράγματα δεν τα δηλώνει καθόλου.
Ο βουλευτής, ο δήμαρχος εξ ορισμού επιβάλλεται να έχει περισσότερο πολιτική συνείδηση από τον φορολογούμενο, από τον ψηφοφόρο. Περισσότερη κρατική συνείδηση. Επειδή ο πολιτικός είναι πολιτικός. Επειδή διαχειρίζεται κρατικό χρήμα, όχι προσωπικό, όχι οικογενειακό.
Σαράντα περιφερειάρχες και 75 δήμαρχοι την είχαν κάνει αβαβά στην εφορία. Φταίνε τα κόμματα! Πρώτα τα κόμματα είναι ένοχα και μετά οι φοροκλέπτες δήμαρχοι και περιφερειάρχες. Και γιατί φταίνε τα κόμματα; Επειδή το κόμμα τάδε στήριξε τον δείνα δήμαρχο. Το κόμμα πρότεινε και με τη δική του δυναμική εξέλεξε τον δήμαρχο, τον περιφερειάρχη.
Άσε τι έγινε μέχρι σήμερα, τη ζημιά τη γράφουμε στο χιόνι. Από αύριο, όμως, αν αποδειχθεί ματσαράγκας ο δήμαρχος, ότι παραμύθιασε την εφορία, δηλαδή εξαπάτησε το δημόσιο με τόσο ποσό, το τόσο ποσό να αφαιρεθεί από την κρατική επιχορήγηση προς το κόμμα το οποίο είχε δημόσια χρίσει υποψήφιο τον εκλεγμένο τοπικό άρχοντα.
.
Εκτός κι αν δεχθούμε ότι και στην υπόδειξη υποψηφίων της τοπικής αυτοδιοίκησης τα κόμματα είναι πάλι ανεύθυνα. Ότι η ευθύνη ανήκει ολοκληρωτικά στον γίγαντα λαό, που έχει τον τελευταίο λόγο στην κάλπη.
Φοβερό, ε; Όλα τα φορτώνουν στον λαό. Ζητάνε από τον φουκαρά λαό και να ψηφίζει και ο λαός να ελέγχει τους πολιτικούς. Τα κόμματα είναι για τα εύκολα. Μόνο να προτείνουν υποψηφίους.
Διαβαστε ακομα: