Σουλτάνος βέβαια είναι ο Ερτογάν. Κυβερνήτης της Τουρκίας, αλλά δεν ξεχνάει, δεν θέλει να ξεχάσει ότι υπήρξε αυτοκρατορία. Και τον Έλληνα πρωθυπουργό, τον κάθε Έλληνα συνάδελφο, τον βλέπει σαν Έλληνα, όχι ισάξιο του. Αυτά τα περί… συμμαχίας και καλής γειτονίας είναι να τα λένε μόνο οι αφελείς και οι ηττοπαθείς.
Ο Μητσοτάκης, λοιπόν, αντιλαμβάνεται πως έχει να κάνει με καθήκι. Με τον κυβερνήτη της Τουρκίας ο οποίος κουβαλάει το οθωμανικό σύνδρομο, του μεγαλοϊδεατισμού του σουλτάνου. Είναι ο μπροστινός πιο ισχυρής χώρας σε σύγκριση με την Ελλάδα. Πιο ισχυρής στρατιωτικά.
Της πλάκας και για κόμικ ήταν τα κολλητηλήκια και τα κουμπαρηλίκια Κώστα Καραμανλή και Ερτογάν. Ο Τούρκος είναι εχθρός. Ο προαιώνιος εχθρός της Ελλάδος. Και δεν μας χωρίζει μονάχα μια θάλασσα. Υπάρχουν πολλά που δεν ξεγράφονται. Στο φινάλε, κύριε Έλληνα, λέει ο Ερντογάν, εγώ είμαι Τούρκος και όποτε σε έπαιξα στο γήπεδο, σε κέρδισα. Ούτε μία φορά, Έλληνα πρωθυπουργέ, η πατρίδα σου δεν με κέρδισε όποτε μπλέξαμε μπούτια και χέρια.
Ανοιχτός στις μπίζνες ο Τούρκος. Γιατί, όχι. Δεν είναι κορόιδο. Κερδισμένος θα βγει. Αυτό που λένε οι κρατικοί του σύμβουλοι. Ένα το όφελος της Ελλάδος, επτά της Τουρκίας, σε κάθε αλισβερίσι. Γιατί; Είπαμε. Ο Τούρκος είναι πιο δυνατός, όχι μονάχα στα τανκς και τα αεροπλάνα. Μεγαλύτερο το μπόι του και στις μπίζνες, στο χρήμα. Το επιχειρηματικό ”Γκελ μπουρντά”, η Ελλάδα να βάλει πόδι στην Τουρκία και η Τουρκία στην Ελλάδα, όπως κι αν εφαρμοστεί, περισσότερο κερδισμένη θα βγάλει αυτούς.
Σουλτάνος χωρίς αυτοκρατορικά τουρμπάνια και σαρίκια θα είναι πάλι ο Ερτογάν και σε νέα συνάντηση του, με ατζέντα επιχειρηματική, με τον Έλληνα πρωθυπουργό
Διαβαστε ακομα: