Σπουδάζει στο εξωτερικό το παιδί. Παρένθεση επιτόπου: Όχι και… παιδί ένας νέος άντρας 20 χρονών! Και τους ποδοσφαιριστές, ακόμα και πάνω από 30 χρονών, τους λένε «τα παιδιά». Επαγγελματίες είναι, οικογενειάρχες είναι και τους χαρακτηρίζουν «τα παιδιά».
– Τα παιδιά δεν πήγαν καλά σήμερα.
– Είμαι πολύ ευχαριστημένος από τα παιδιά, τα έδωσαν όλα, εφάρμοσαν κι όσα είπαμε.
Η μόνη «δικαιολογία» να τους αποκαλούν ”παιδιά” είναι ότι στην εργασία τους οι ποδοσφαιριστές είναι υποχρεωμένοι να φορούν κοντό παντελονάκι, όπως τα… ανήλικα παιδιά.
Συνεχίζω την παρένθεση. Καταλαβαίνω μονάχα τον γονέα, ιδιαίτερα την μάνα, που λέει «παιδί», έτσι το νοιώθει, τον γιο της, ακόμα κι αν αυτός είναι 40 και 50 και 60 χρονών.
– Την Κυριακή θα έρθει το παιδί, θα του μαγειρέψω αυτό που του αρέσει.
– Μην κάνετε φασαρία, κοιμάται το παιδί… (και το παιδί πιθανόν να είναι και παππούς).
Επιστροφή στον 20χρονο φοιτητή σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Στο θέμα μας. Λέει στον γιο του ο πατέρας του:
– Παιδί μου, φρόντισε να συνεχίσεις τη ζωή σου, μετά το πτυχίο σου, σε κάποια χώρα της Ευρώπης. Ξέχνα την Ελλάδα. Τι τύχη να έχεις εδώ… Στην Ελλάδα να έρχεσαι μόνο το καλοκαίρι για μπάνια. Θάλασσα που δεν βρίσκεται πουθενά αλλού.
Διαβαστε ακομα: