Αίσχος. Με ανακοίνωση του το ΚΚΕ εκφράζει τα συλλυπητήρια του για το θάνατο ενός καλλιτέχνη, λογοτέχνη, επιστήμονα. Το αίσχος. Αυτά τα κάνουν μόνον οι συλλογικές αθλητικές εφημερίδες. Ασχολούνται μόνον με την ομάδα τους. Στα παπάρια τους αν μία άλλη ελληνική ομάδα είναι ικανή να πάρει το κύπελλο κόσμου. Το πρωτάθλημα της στρατόσφαιρας.
Παίζει η εθνική ομάδα κι αν βάλει γκολ ο ”δικός” τους θα μας το πουν πρωτοσέλιδα. Ή αν ο παικταράς ήταν διακριθείς στο παιχνίδι της εθνικής. Έτσι ακριβώς και το ΚΚΕ. Αν πεθάνει π.χ. τραγουδιστής μέλος του κόμματος ή συμπαθών ή έδινε κανα φράγκο να τσοντάρει στο φτωχό ΚΚΕ, τότε αναφέρονται στην απώλεια. Το αίσχος των αισχών.
Όποιος δεν είναι δικός τους, δεν υπάρχει. Δεν υπήρξε. Ας ήταν διεθνώς αναγνωρισμένος. Ας ήταν αγαπητός στον κόσμο. Για να βάλει την υπογραφή του το κόμμα σε πεθαμένο, ότι αυτός πρόσφερε στην τέχνη, στα γράμματα, στην επιστήμη, στο λαό, θα πρέπει εν ζωή να είχε λαμογιάρει με τον Περισσό.
Αίσχος. Αίσχος των αισχών τα αίσχη. Να κυκλοφορεί ως κόμμα, όχι εκδοτική ή δισκογραφική και κινηματογραφική εταιρεία, και να αξιολογεί προσωπικότητες με τα πολιτικά και κομματικά τους φρονήματα. Το απόλυτο ολοκληρωτικά φασιστικό κριτήριο. Αυτοί είναι δικοί μας, όλοι άλλοι να πα’ να γαμ…. Όπως είχε πει στον παραγκάρχη ο αντιπαραγκάρχης την αείμνηστη ατάκα: ”Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδίζουν, όλοι άλλοι να πα’ να γαμ…… ”.
Διαβαστε ακομα: