Σηκώνεις τα χέρια όταν δεν έχεις να πληρώσεις. Φαλήρησες. Μπατίρησες. Επτώχευσες. Και ο πτωχεύσας δεν έχει δικαίωμα μετά να στήσει νέα επιχείρηση. Κάποια πράγματα έχουν την αξία τους, άλλο ότι εδώ στην Ελλάδα τα περνάμε στο ντούκου. Δεν έχουμε μάθει ότι η χώρα μας οφείλει να λειτουργεί ως επιχείρηση.
Πατρίδα μας είναι, χώματα μας είναι, αλλά και το μαγαζί μας. Του δίνουμε και μας δίνει. Μια εταιρεία είναι το κράτος. Εισπράττει φόρους και ξοδεύει για υγεία, παιδεία, αστυνομία, στρατό, πληρώνει όλον τον κόσμο προκειμένου να λειτουργεί ο κρατικός μηχανισμός, δικαστικούς, εφοριακούς, ταχυδρομικούς, σιδηροδρομικούς κ.α.
Και οι δανειστές γιατί κράτησαν με μηχανική υποστήριξη την Ελλάδα. Για πάρτη τους. Μη χάσουν τα λεφτά τους. Όσα μας έχουν δανείσει. Γι’ αυτό ρίσκαραν να μας έδιναν κι άλλα εκατομμύρια, όμως αυτά με το σταγονόμετρο. Και αφού μας υποχρέωσαν να κάνουμε ό,τι μας έλεγαν, διότι εμείς, μπουρδέλο σκέτο, δεν είμασταν σε θέση να διαχειριζόμαστε τα του οίκου μας.
Σαν την παλιά πουτάνα, πέφτει στο λούκι του νταβατζή, διότι τα θέλει και ο κώλος της. Ας της τα παίρνει, ας την κοπανάει στο ξύλο, αρκεί η λεγάμενη να ξέρει ότι κατά βάθος την αγαπάει ο νταβάς της, δηλαδή ο εκμεταλλευτής της. Αυτός κονομούσε, όσο εκείνη σήκωνε τα πόδια στους πελάτες.
Και υπ’ όψιν ότι στην μπατηρημένη ανώνυμη εταιρεία δεν ισχύει τίποτα, ούτε συμβόλαια, ούτε λογοτιμητικές συμφωνίες και ιδιωτικά συμφωνητικά. Μη κοιτάς στο ποδόσφαιρο και τα αεροπλανικά που έκαναν οι υπουργοί για να μη ξεχνιόμαστε, προκειμένου να γλυτώσουν χρέη οι ΠΑΟΚ, Άρης, Πανιώνιος κ.α.. Και οι ομάδες δεν υποβιβάστηκαν, και δεν πλήρωσαν σ’ όσους χρωστούσαν.
Διαβαστε ακομα: