Εποχή όπου οι γαμάω στην αρχαία Ελλάδα είναι οι Μακεδόνες. Δεν σκέφτονται καν να αμφισβητήσουν την στρατιωτική τους υπεροχή καμία Αθήνα και Σπάρτη, Θήβα και Άργος, λέμε για τις ισχυρότερες πόλεις – κράτη.
Οι Αθηναίοι, μάλιστα, που και στα χρόνια της παντοδυναμίας του Φιλίππου θεωρούσαν επαρχιώτες τους Μακεδόνες, την κάνουν γυριστή. Αρχίσουν να μιλάνε με την αξάν, την προφορά των “άξεστων” βορειοελλαδιτών. Όπως σήμερα οι πάντες ενσωματώνουν στις γλώσσες τους λέξεις αγγλικές, της κυρίαρχης γλώσσας του πλανήτη.
Σε κάποια φάση οι Θηβαίοι δεν άντεξαν την κατοχή του στρατού του Μεγάλου Αλεξάνδρου κι αποφάσισαν να αντισταθούν. “Εδώ Πολυτεχνείο.” κ.λ.π. Τα πήρε στο κρανίο ο Αλέκος. Εγκαταλείπει μια μάχη κάπου στην Ιλλυρία και κατεβαίνει γκαζωμένος στην Θήβα. Τους έκανε να βλαστημήσουν το γάλα της μάνας τους. Η καταστροφή. Σκότωσε έξι χιλιάδες Θηβαίους και πούλησε δούλους 30.000 από δαύτους. Όταν καθάρισε την δουλειά και ηρέμησε, του είπανε ότι έχουν πιάσει μια Θηβαία ματσωμένη, που έριξε στο πηγάδι της έναν υψηλόβαθμο αξιωματικό.
“Γιατί;…” απόρησε ο Αλέξανδρος. Επειδή της ζήτησε να την πηδήξει και ήθελε να της αρπάξει την περιουσία της. “Φέρτην μέσα…” διέταξε ο βασιλιάς Αλέξανδρος. Της είπε “Μπράβο” για την τόλμη της και την άφησε ελεύθερη.
Γιατί αυτή η ιστορία της ”απάντησης” του Αλέξανδρου στους Θηβαίους; Μήπως αύριο δούμε το άγαλμα της Αλεκάρας και στην κεντρική πλατεία της Θήβας. Χρειάστηκαν, τελικά, 24 χρόνια, για να στηθεί ο ανδριάντας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έργο του μεγάλου γλύπτη Γιάννη Παπά, κοντά στις στήλες του Ολυμπίου Διός, στη συμβολή των λεωφόρων Βασιλίσσης Σοφίας και Βασιλίσσης Όλγας.
Διαβαστε ακομα: