Ο ίδιος είναι ο αποδυτηριάκιας του 2020 μ΄ εκείνον τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Με τα χρόνια, όμως, και τους καιρούς έγινε πιο ολοκληρωμένος, πιο σοφός και, πρόσεξε τη λέξη της μόδας, πιο επικοινωνιακός. Δηλαδή;
Μην πεις ότι ο κόσμος άλλαξε, αφού πέρασαν τρεις και τέσσερις δεκαετίες. Μαλακία θα πεις. Ο κόσμος δεν αλλάζει. Ποτέ. Ο κόσμος είναι αιώνιος. Ίδιος. Πάντα. Αυτό που άλλαξε, το λέει και το υπογράφει ο αποδυτηριάκιας, είναι πως ”φωτίστηκε” ο κόσμος περισσότερο με το ξεβράκωμα του. Ό,τι λέω.
Ούτε ο κόσμος ήξερε ποιος είναι. Τι θέλει ο μαλάκας, ποια είναι τα γούστα του. Με μία άλλη κουβέντα δεν ήταν απελευθερωμένος στο ίδιο βαθμό που σήμερα έχει ξεσαλώσει.
Ο κόσμος, λοιπόν, στην εποχή πρώτα των realities της τηλεόρασης και μετά του διαδικτύου, πετάει από επάνω του ένα ένα τα πέπλα της ξεδιαντροπιάς του. Στα παπάρια του αν ξεφτυλίζεται. Μην πούμε περισσότερα.
Ο αποδυτηριάκιας, λοιπόν, στα θρυλικά του χρόνια έγραφε για πάρτη του. Όπως το διαβάζεις. Σα να απευθυνόταν στον εαυτό του. Και στους μυημένους οπαδούς του. Πάει αυτό. Πάνε και τα αποδυτήρια στα σεντόνια. Σήμερα λαμβάνω υπ’ όψιν και τον επισκέπτη της σελίδας, ο οποίος δεν έχει κουλτούρα προσωπικής προτίμησης σ’ έναν συγκεκριμένο γραφιά. Και δικαίωμά του. Σήμερα ο μέσος τσαρκαδόρος του internet δεν είναι θαυμαστής μιας υπογραφής. Δεν αναζητά τον δικό του, για να τον διαβάσει. Να τον μελετήσει. Ανοίγει το πορτόνι στον υπολογιστή, βάζει πλώρη και ανοίγεται στον ωκεανό του διαδικτύου. Στο κουτουρού παίρνει σβάρνα, μία εδώ, μία εκεί και ό,τι κάτσει.
Διαβαστε ακομα: