Δεν θα σταματήσει να νοιώθει κομουνιστής κάποιος επειδή στο όνομα της ιδεολογίας του διεπράχθησαν κάποια από τα απεχθέστερα ανθρώπινα εγκλήματα. Για τον αγνό κι όχι κομματικό κομουνιστή ήταν, είναι και θα είναι πάντα και στους αιώνες των αιώνων ο κομουνισμός το μόνο έσχατο καταφύγιο του ανθρώπου για κοινωνική ευτυχία και οικονομική σωτηρία.
Ιδεολογία είναι κι αυτό που λέγεται φασισμός, ναζισμός. Έτσι αισθάνεται ο πιστός του, ότι είναι ιδεολογία. Πιστεύει σε μία ιδέα που θα κάνει καλύτερο τον κόσμο, σύμφωνα με τους δικούς του οραματισμούς. Όπως δεν κωλώνει από την κτηνωδία του Στάλιν ο κομουνιστής, έτσι και ο ναζιστής αδιαφορεί ψυχρά για όσα καταλογίζει η Ιστορία στον Χίτλερ.
Ρίχνουμε κάποιες πενιές με την ευκαιρία της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου. Λοιπόν. Ούτε στον χριστιανό θα κλονιστεί η πίστη του επειδή επιφανή καθάρματα της Ιστορίας, προκειμένου να εδραιώσουν την προσωπική τους εξουσία, χρησιμοποίησαν τον Χριστό και έβαψαν στο αίμα το δόγμα.
Ο φασισμός δεν πεθαίνει. Έχει πιστούς ιδεολόγους. Αμετακίνητους. Οι οποίοι δεν εκδηλώνονται από το φόβο του… φασισμού της δημοκρατίας.
Διαβαστε ακομα:
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΧΕΡΙ ΣΤΑΛΙΝ