Έπεσε Σάββατο η εθνική επέτειος. Το σπάσιμο. Φέτος το ημερολόγιο αδίκησε την Ελλάδα. Όπως οι παγκόσμιοι συνωμότες. Πώς να γιορτάσει ο Έλληνας όταν δεν απολαμβάνει μία κοπάνα από τη δουλειά του. Ένα πιθανό τριήμερο. Μία εκδρομή στα σουβλατζήδικα της Αράχωβα. Μία αργία πάνω σε weekend, τι να σου πει;
Αφιερώματα τα ΜΜΕ όπως κάθε χρόνο. Θα αναρωτιούνται πάλι ποιος τελικά είπε το «ΟΧΙ». Ο λαός ή ο Μεταξάς. Η αέναη πορεία της Ελλάδος είναι με το γόρδιο δεσμό. Δεν υπάρχει κανένας με σπαθί να κόψει τον κόμπο. Πάει και ο Μεγαλέξανδρος, τον πήρανε τα Σκόπια. Κάνουμε δουλειά με τους… πολιτικούς.
Στο πρόγραμμα η παρέλαση. Γονείς, παιδάκια, πλαστικά σημαιάκια, την ώρα που θα σουλατσάρουν τα άσκοπα χρήματα μας με τη μορφή των φονικών όπλων, θα μιλάνε για ειρήνη.
Η κοροϊδία μεταλαμπαδεύεται. Κρατώντας ζωντανό το παιδικό όνειρο της βίας, ιδιαίτερα ανεπτυγμένο σήμερα, λόγω των ηλεκτρονικών παιχνιδιών που σηματοδοτούν το τέλος ενός πολέμου με τη φράση GAME OVER.
Στην παρέλαση με εντυπωσιάζουν οι ανάπηροι. Πρέπει να πολέμησαν μόλις… πριν γεννηθούν, ίσως σε ηλικία δύο χρονών και γι’ αυτό είναι ακόμα ακμαίοι. Κάθε χρόνο ξανανιώσουν.
Δούλεμα και οι πολιτικοί με τις δηλώσεις τους. Πάντα το φρόνημα είναι υψηλό και η ετοιμότητα δεν συζητιέται όσων υπηρετούν. Αποφασιστικότητα τέτοια ούτε στην Λεγεώνα των Ξένων. Ούτε στους μισθοφόρους του Τζέγκινς Χαν. Ούτε στις ορδές του Ταμερλάνου.
Ο στρατός μας με τα κινητά, τα i-podes, τα αλυσιδάκια έτοιμος να κατασπαράξει τον εχθρό. Μειώθηκε η θητεία για να ζήσει και κανένα άλλο έθνος, πλην ημών, των πιο χοντρών ακόμα ευρωπαίων.
Οι ομοφυλόφιλοι, ενεργητικοί ή παθητικοί. Κοιτάνε με ενδιαφέρον τους ένστολους στην παρέλαση. Ποιος έχει ανάγκη οικονομική για να προάγουν το ευλογημένο έργο των ελληνικών οπισθίων.
Εθνική επέτειος, πώς εορτάζεται ακριβώς; Όλα είναι ανοικτά. Ταβέρνες, μπουζουκτσήδικα, γήπεδα. Σε τι διαφέρει αυτή η ημέρα για να θυμίζει κάτι ιστορικό; Την υπέρβαση που έγινε τότε;
Δεν γιορτάζουμε την απελευθέρωση από τις δυνάμεις του άξονα, αλλά ότι ο ελληνικός λαός κοιμόταν στις 28 Οκτωβρίου 1940, στις 5 το πρωϊ και ο γερμανόφιλος δικτάτορα είπε «ΟΧΙ». Αν γινόταν τότε δημοψήφισμα και πλημμύριζαν οι δρόμοι από κιόσκια δωρεάν προσφορές περγαμόντο για τη συνουσία, τότε θα σου ‘λεγα αν θα γινόταν άλλο ένα αριστερίστικο καπέλωμα της Ιστορίας. Ότι το «ΟΧΙ» ελέχθη κάτω από την πίεση λαού.
Διαβαστε ακομα: