Γράφει ο Βενέδικτος Παρλαβάντζας
Τι έχει γίνει; Ο Ιντέγε Μπράουν την έχει πατήσει στο παρελθόν με τους Ζουζού, όταν πιτσιρίκι, τότε δηλαδή που όλοι γουστάρουν να καρφώνουν την μπάλα στα δίχτυα ή καμιά γκομενίτσα, αυτός ξημεροβραδιαζότανε με κάτι μαθητευόμενους μάγους. Μιλάμε για ρεμπεσκέδες που η φουκαριάρα η μάνα του τους είχε τσεκάρει. Γι’ αυτό του έλεγε «Μπράουν, κομμένη, δεν θα πας για μπάλα…», έχοντας κρεμάσει ζωστήρες σε όλα τα εύκαιρα σημεία της χαμοκέλας τους για ώρες ανάγκης και ανυπακοής. Η γυναίκα είχε ακούσει τόσες φορές τον μικρό τσόγλανο να λέει: «Μάνα, θα πάω για μπάλα» και αντ’ αυτού έκανε συνεδρίες με αλλιώτικα ξόρκια από αυτά που ήξερε μέχρι τώρα η μαμά Ιντέγε. Κωλοπετσωμένη η κυρία, όταν υποψιάστηκε πως κάτι περίεργο συμβαίνει, ακολούθησε τον κανακάρη της και διαπίστωσε τι γινόταν.
Ο γιος της και άλλοι τέσσερις αλητάμπουρες με μια πέτσινη μπάλα στον κάτω μαχαλά. Να ρίχνουν ένα ξόρκι και μετά να κλωτσάνε την τόπι στο γάμο του καραγκιόζη. Πώς ήταν η σκηνή στον «Κύκλο τον χαμένων ποιητών» με τα ποιηματάκια και τον μίστερ Κίτιν; Κάπως, έτσι με αιρετικές δοξασίες. Δεν της άρεσαν καθόλου αυτά τα πράγματα. Η μαμά Ιντέγε ήταν μια ενάρετη γυναίκα που εμπιστευόταν τα αρχέγονα πνεύματα, τις βουντού κούκλες της και τα βελόνια της. Το βράδυ, όπως καταλαβαίνετε, έγινε το έλα να δεις. Ο Μπράουν την ίδια στιγμή αποφάσισε να φύγει από το σπίτι.
Δεκαέξι χρονών πήγε μονάχος εκεί στο νότο. Στο Δέλτα του Νίγηρα έχει εύφορες περιοχές. Η φυλή των Ίτζο, ψαράδες περιωπής, έδιναν μια δεύτερη επιλογή στον Ιντέγε, εφόσον δεν τα κατάφερνε στο ποδόσφαιρο. Δεν το ήξερε τότε. Δεν χρειάστηκε να το μάθει ποτέ. Αυτό, όμως, που έμαθε ήταν πως οι Ζουζού κοροϊδεύουν τον κόσμο. Κι αυτό γιατί κανένα από τα ξόρκια που του είχαν μάθει δεν τον βοήθησε να μπει στην τοπική ομάδα. Έτσι αποφάσισε να δουλέψει το παλληκάρι και να δικαιωθεί. Τα δύσκολα βράδια έριχνε δυο φωνήεντα για να τσεκάρει καλού κακού μήπως οι καρμικές δυνάμεις αφυπνιστούν και του χαρίσουν ένα χατ τρικ την επομένη. Και να σας πω κάτι; Μερικές φορές έπιανε…
Για να μην τα πολυλογώ, έτσι πορεύτηκε ο Ιντέγε μέχρι την Πρέμιερ. Με πολύ δουλειά, με αρκετό ξόρκι και περισσότερο πουστριλίκι γιατί τα μαγικά λόγια απέδιδαν μία στις 15. Μαντέψτε. Ναι. Στο Ζάγκρεμπ, Οκτώβριος 2015, όταν έβαλε το 0-1 του Ολυμπιακού (φώτο). Το γκολ του ήταν από ένα ξόρκι εύστοχο – όχι πλασέ, σε παρακαλώ θέλω να μιλάμε όχι να αεριζόμαστε. Μόλις έχασε το άχαστο τα πήρε στο κρανίο και ΖΟΥΖΟΥνισε το καρμικό παρασύνθημα. Μάτιασε τον γκολκίπερ που στην πρώτη ευκαιρία το άρπαξε στην κλειστή γωνία.