Είμαστε της μανούρας λαός. Αυτοί είμαστε, ρε. Αδύναμοι, γι’ αυτό παραπονιόμαστε, διαμαρτυρόμαστε. Δεν φταίμε, ρε πατριώτες. Δεν αποφασίζει κανένας ο ίδιος ποιος να είναι. Η Ιστορία έτσι όπως γράφεται σου φτιάχνει συλλογική συνείδηση, κουλτούρα και πρακτική. Γιατί τα λέμε αυτά σήμερα;
Αυτή είναι η αλήθεια. Μην κάνουμε συγκρίσεις με τα άλλα κράτη στη γειτονιά μας, στα Βαλκάνια. Όταν εμείς ξεσηκωθήκαμε το 1821 στην οθωμανική Ελλάδα δεν υπήρχε τίποτα. Ούτε ένα πανεπιστήμιο, ούτε ένα θέατρο, ούτε ένα νοσοκομείο, ούτε μία βιβλιοθήκη. Ούτε ένα, ρε! Τίποτα, ρε, κι οι άλλοι, στην Ευρώπη, είχαν τράπεζες και όπερες, δρόμους και πλατείες, κυβερνήσεις και επιχειρήσεις, δημόσια κτήρια και νόμους.
Στις 24 Σεπτεμβρίου, το 1828, ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδος, ο Ιωάννης Καποδίστριας (εικόνα) έστησε μία υποτυπώδη οργάνωση κρατικού ταχυδρομείου. Έτσι ξεκίνησαν να φτιάχνονται τα ΕΛΤΑ. Συνδέθηκαν ταχυδρομικά τέσσερις πόλεις, Άργος, Τρίπολη, Επίδαυρος και Σύρος. Μιλάμε για εποχή που αν ζούσες στο Χαλάνδρι και ήθελες να στείλεις γράμμα στην Κηφισιά και στο Κορωπί έκανες τη δουλειά σου με γαϊδούρι.
Έτσι που λες, πατριώτη. Μήπως κάνανε πολλά, πάρα πολλά σε δύο μονάχα αιώνες. Πώς να το κάνουμε. Την πόρτα της Ευρώπης την ανοίξαμε πολύ καθυστερημένα. Μας κράτησε πολύ πίσω ο Οθωμανός. Χάσαμε χρόνο.
Διαβαστε ακομα: