Κάτι έγραψε στα λεγόμενα social media και πήρε φωτιά ο τόπος. Ποιος; Ο κάποιος. Παιχνίδι γίνεται. Δηλαδή; Άτομα ουδεμία σχέση έχοντες με το θέμα, (ποιο θέμα, δεν υπάρχει επί της ουσίας κανένα θέμα… ) κοπανάνε επιτόπου σχόλια επικριτικά, ειρωνικά, τοξικά. Άνθρωποι άγνωστοι με το συγκεκριμένο τσαμπουκά, χωρίς κανένας να τους ζήτησε τη γνώμη, και χωρίς οι ίδιοι να έχουν ενημέρωση γι’ αυτό που κρίνουν, στήνουν έναν αδικαιολόγητο, ανεξήγητο επικοινωνιακό αχταρμά, όμως φιλόξενο ευχαρίστως από τα ΜΜΕ.
Στο νέο έργο, με το διαδίχτυο, παίζει η ανωνυμία. Και με την ανωνυμία τους οι κάποιοι ικανοποιούν τη μαλακία τους. Η νέα αγορά, το social media marketing. Μιλάμε για πτυελοδοχεία. Στο σκουπιδοτενεκέ ρίχνεις τα σκουπίδια. Στην τουαλέτα κάνεις την ανάγκη σου. Στο σταχτοδοχείο αφήνεις την στάχτη από το τσιγάρο, δεν την πετάς στο πάτωμα, δεν σβήνεις τη γόπα στο τραπέζι. Οι δικοί σου φτύνουν τα σχόλια τους, την αιμόπτυση τους στα social media. Στον κατάλληλο χώρο.
Κανονικό ψυχιατρείο τα social media. Ρεσιτάλ ηλιθιότητος. Κενότητος. Απερίγραπτης τύφλας. Ευτυχώς έχει σχεδόν μηδενιστεί το ποσοστό των ανθρώπων που πλέον δεν λαμβάνει καν υπ’ όψιν τους ”επαγγελματίες”, τους κατά σύστημα ατακαδόρους οι οποίοι με τις… παρεμβάσεις τους στολίζουν τα συμβαίνοντα της καθημερινότητας.
Διαβαστε ακομα: