Το επάγγελμα του δηλητηριαστή δεν έχει πεθάνει. Εννοώ το επάγγελμα όποιου ασχολείται με τα δηλητήρια, με την παρασκευή δηλητηρίων.
Πληρώνει πολύ καλά αυτή η δουλειά. Όποιος υπηρετεί την εξουσία, κονομάει. Ο δηλητηριαστής έχει σταματήσει, βέβαια, να χαρακτηρίζεται σήμερα δηλητηριαστής και παιδί του διαβόλου, φοράει την άσπρη μπλούζα του δόκτωρα, του επιστήμονα, του ερευνητή, όμως δεν παύει το προϊόν της δουλειάς του να είναι όπλο δόλιο και δειλών.
Άλλο να ξηγιέσαι με το σπαθί σου, με τη σωματική σου τέχνη κι άλλο με το δηλητήριο, το μέγα όπλο της εξουσίας από αρχαιοτάτων χρόνων. Από τα απλά δηλητήρια πεπερασμένων χρόνων, σήμερα στην πυρηνική εποχή παίζουν τα ραδιενεργά. Τα ραδιενεργά δηλητήρια.
Σα σήμερα 25 Σεπτεμβρίου, το 1915, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (φώτο), αρχίζει η τρίτη μάχη της Αρτουά, στην οποία χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά δηλητηριώδη αέρια, κατά των Γερμανών. Βεβαίως, τα πρωτεία στο φαρμάκωμα έχουν οι Γερμανοί την ίδια χρονιά και μερικούς μήνες νωρίτερα στη μάχη του Μπολίμωφ, την οποία δεν κέρδισαν με αντίπαλο την τσαρική Ρωσία. Άσχετο αυτό.
Σήμερα; Άσε. Οι προχωρημένοι επιστήμονες δηλητηριαστές δεν ασχολούνται με άτομα, αλλά φτιάχνουν ραδιενεργά όπλα, χημικές ουσίες υψηλής τοξικότητας, ικανές να εξολοθρεύσουν πληθυσμούς, να νεκρώσουν εκατομμύρια στρέμματα γης.
Διαβαστε ακομα: