Το ξεκαθαρίζουμε από την αρχή της κουβέντας. Δεν είναι δημοσιογράφος όποιος δηλώνει οπαδός του Παναθηναϊκού ή άλλης ποδοσφαιρικής ομαδάρας. Όποιος είναι γραφείο τύπου, επίσημο ή όχι της ΝΔ, του Σύριζα ή άλλου κόμματος. Όταν γράφει ή μοστράρεται στα κανάλια ως ”εκπρόσωπος” του όποιου κόμματος, της όποιας ΠΑΕ και γλύφει τον όποιον πρόεδρο, μόνο δημοσιογράφος δεν είναι. Δεν τον αναγνωρίζω δημοσιογράφο επειδή ως τέτοιον τον αποδέχονται συνδικαλιστικά σωματεία συντακτών, ΜΜΕ, κανάλια και ο κρατικός μηχανισμός.
Ο δικαστής είναι δικαστής. Ο μπάτσος είναι μπάτσος. Ο πολιτικός είναι πολιτικός. Ο δημοσιογράφος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δημοσιογράφος όταν σπατουλάρει για πάρτη της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης, των τραπεζών, συγκεκριμένου επιχειρηματικού ομίλου, της κρατικής εξουσίας. Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι, λένε, λειτούργημα διότι υπηρετεί τη δημοσιογραφία και δεν λαμογιάρει με κανέναν.
Δημοσιογραφία είναι η είδηση, αλλά και το σχόλιο όταν δεν γίνεται για πάρτη κάποιου, αλλά προβληματίζει και φωτίζει την αλήθεια, την πραγματικότητα. Δημοσιογραφία δεν είναι να κάνεις προπαγάνδα, ούτε να λες αυτοί είναι καλοί, οι άλλοι είναι κακοί, οι έτσι συντηρητικοί, οι γιουβέτσι προοδευτικοί.
Τι συμβαίνει; ”Τα παίρνουν” όσοι αυτοχαρακτηρίζονται, αλλά και αντιμετωπίζονται ως δημοσιογράφοι, αλλά φόρα παρτίδα δηλώνουν δίχως ντροπή ότι είναι π.χ. παοκτσήδες ή αεκτζήδες, παναθηναϊκοί ή αρειανοί και… αγωνίζονται για τα… ιδεώδη και τα συμφέροντα της ομαδάρας τους. Πολιτικοί συντάκτες ”δουλεύουν” εργολαβικά από το κανάλι τους για ένα συγκεκριμένο κόμμα. Όλοι αυτοί, για κάθε σκεπτόμενο, ”τα παίρνουν” κανονικά, έστω κι αν δεν χρηματίζονται.
Δημοσιογράφος παίρνει το χρίσμα του υποψήφιου βουλευτή, αφού το κέρδισε με τη ”δημοσιογραφία” του υπέρ ενός κόμματος. Επόμενο ο ανεξάρτητος πολίτης, όχι ο εξαρτημένος, να σκεφτεί πως ”κέρδισε” την επιλογή του να είναι υποψήφιος βουλευτής, μετά την ”μονόπλευρη” δημοσιογραφική στάση του στα ΜΜΕ. Δεκτό ότι ο κάθε δημοσιογράφος ή όποιος άλλος λειτουργός του τύπου να ενεργούσε έτσι διότι έτσι έκρινε δημοσιογραφικά. Όταν, όμως, κερδίζει την υποψηφιότητα βουλευτή από κόμμα, τότε εκμεταλλεύεται τη δημοσιότητα και τον κομματισμό ”πατριωτισμό του.
Δεν είναι σίγουρο ότι θα εκλεγούν βουλευτές οι ”στρατευμένοι” δημοσιογράφοι; Και να αποτύχουν να εκλεγούν, για τις υπηρεσίες τους, ”κονομάνε’, διότι όλο και κάποια θέση θα πάρουν στον κρατικό μηχανισμό. Όχι να συνεχίσουν να ασκούν το δημοσιογραφικό λειτούργημα, αλλά για κάτι άλλο πιο… πρακτικό, πιο χειροπιαστό.
Διαβαστε ακομα:
ΓΙΑΤΙ Η ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ
