Χάνει η εθνική ομάδα. Δύο παίκτες με διαφορά είναι οι καλύτεροι, ένας του Ολυμπιακού, ο άλλος του Παναθηναϊκού. Την επομένη, η εφημερίδα που απευθύνεται στη γαβρίλα έχει τίτλο πρωτοσέλιδο «Καλύτερος της εθνικής ο δικός μας παικταράς», και αγνοείται η πολύ καλή απόδοση του ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού. Όσο για το αποτέλεσμα του αγώνα, την ήττα, ουδέν… δημοσιογραφικό ενδιαφέρον.
Από την άλλη, η φυλλάδα, που το παίζει βαζελοποιϊα, αδιαφορεί κι αυτή για το αποτέλεσμα της εθνικής, δηλαδή για την εθνική ομάδα, και μοστράρει με γράμματα μεγάλα ότι «Μάγεψε ο δικός μας», ενώ πνίγει εντελώς τον επίσης διακριθέντα ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού.
Άλλο πλάνο. Χάνει πάλι η εθνική και ξεχωρίζει μόνο ένας διεθνής της ΑΕΚ. Η φυλλάδα της ΑΕΚ θριαμβολογεί για τον δικό της παικταρά, οι δε άλλες οπαδικές εφημερίδες περνάνε στο ντούκου το παιχνίδι της εθνικής Ελλάδος. Σα να μην έγινε
Άλλο πλάνο. Κερδίζει η εθνική ομάδα. Πάλι οι αθλητικές εφημερίδες θα πουλήσουν το όνομα του δικού τους ποδοσφαιριστή και θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα όλα τα όποια σχετικά με το παιχνίδι στοιχεία.
Έτσι διαπαιδαγωγήθηκαν οι ”φίλαθλοι”, δηλαδή οι οπαδοί. Αυτή την… ποιοτική ”εκπαίδευση” παρείχαν τα πρωτοσέλιδα. Και επικρατούσε για δεκαετίες αυτή η φασιστική «δημοσιογραφική» αντίληψη. Γιατί; Αφελής ερώτηση. Επειδή οι εφημερίδες είναι δέσμιες και στηρίζονται κυκλοφοριακά σε κοινό φασιστικής κουλτούρας. Επειδή τις αγοράζουν και τις διαβάζουν άτομα τα οποία υπεράνω της εθνικής ομάδας κυριαρχεί η συλλογική τους αρρώστια.
Διαβαστε ακομα: