Είδες το παλληκάρι μας! Βασιλιάς έγινε κι αυτός, όχι βέβαια επειδή ήταν χρυσός με το σκάφος του, επειδή επρώτευσε σε ολυμπιακούς αγώνες, μάλιστα σε εποχή απαγορευτική, σχεδόν άγνωστη για Έλληνα ένα μετάλλιο ολυμπιακό.
Ως βασιλιάς όμως, όχι ως ιστιοπλόος, ο Κωνσταντίνος ήταν το ανέκδοτο. Η αποτυχία. Από τη μία παρέμβαινε αντιδεολογικά και παρασκηνιακά στην πολιτική ζωή του τόπου, παρ’ ό,τι θεσμικά δεν είχε την ευθύνη να κυβερνάει ο ίδιος. Και από την άλλη, όταν αποφάσισε να κάνει πραξικόπημα, να ανατρέψει τους… πραξικοπηματίες χουντικούς, τα… θαλάσσωσε. Ο διασυρμός του. Η γελοιοποίηση του. Δεν άντεξε να παριστάνει τη γλάστρα ο εγγυητής του συντάγματος, όμως αντί να βάλει στη θέση του τον φαιδρό Παπαδόπουλο, αποδείχθηκε εκείνος της πλάκας.
Άλλο, λοιπόν, η διάκριση στον αθλητισμό, άλλο η ικανότητα στην εξουσία. Εδώ είμαστε. Ο Μητσοτάκης για παράδειγμα, πρωθυπουργός, σε ποιο άθλημα της… πολιτικής έχει ξεχωρίσει; Μήπως στην ίντριγκα την κομματική. Στο νταραβέρι με τα κομματόσκυλα της ΝΔ. Δεν το είχε από μικρός το ηγετηλίκι. Το αρχηγηλίκι. Να, που η ζωή τα έφερε έτσι και βρέθηκε ο Κυριάκος πρώτο τραπέζι πίστα.
Ο Τσίπρας. Άλλο ταλέντο αυτό. Σε ποιο άθλημα; Τελείωσε το πολυτεχνείο αλλά δεν κατάφερε σε δύο χρόνια, ως ελεύθερος επαγγελματίας, να κερδίσει περισσότερα από 8.500 ευρώ, σύμφωνα με τις φορολογικές του δηλώσεις. Πιτσιρικάς, μαθητής, διεκδίκησε με επιτυχία το χάλκινο μετάλλιο στις αφισοκολλήσεις και στις καταλήψεις στα σχολεία.
Το χρυσό μετάλλιο ο Τσίπρας κατάφερε και το πήρε ως πρωθυπουργός. Έσβησε το θρύλο της Νάντιας Κομανέτσι. Μιλάμε για ανεπανάληπτες κωλοτούμπες.
Διαβαστε ακομα: