Κάποτε στην Ελλάδα ούτε σαν πταίσμα δεν ήταν το αμάρτημα του εμπρηστή. Το έγκλημα να καίει στοχευμένα ένα κομμάτι γης. Ένα κομμάτι δάσους, προκειμένου να πουληθεί οικόπεδα. Να καλλιεργηθεί και να έχει ο φτωχός να φάει. Ο εμπρηστής δεν είναι ανώμαλος. Ένας πυρομανής. Ένας Νέρων.
Στην Αμερική δεν κάνουν πλάκα με τον εμπρηστή. Με το κακό που προκαλεί. Τον στέλνουν στο θάλαμο αερίων. Άλλες πολιτείες του ρίχνουν ισόβια. Στην Ελλάδα του σήμερα; Ε, ο εμπρηστής, αν – λέμε ΑΝ- καταδικαστεί με τρακόσα το πολύ ευρώ καθαρίζει.
Γιατί, όχι! Ποια είναι η τιμωρία αυτουνού του αντιστασιακού, του επαναστάτη όταν πυρπολεί ένα Ι.Χ. στο δρόμο. Ένα κάδο σκουπιδιών. Ένα κτήριο, ένα σχολείο, μια εφορία. Και πως τον λένε αυτό το παιδί; Βάνδαλο, μήπως. Όχι, βέβαια. Δολιοφθορέα, μήπως. Χούλιγκαν;
Ο χούλιγκαν δεν είναι άστεγος. Έχει πατρίδα την ομάδα του. Και ο αχτιβιστής μια ιδεολογία. Και ο εμπρηστής προσέφερε μια κοινωνική υπηρεσία. Ναι, αλλά το έργο έχει ξεφύγει και δεν μένεις στα τρακόσα ευρώ.
Διαβαστε ακομα: