Στάλινγκραντ. Το τελευταίο γιγαντιαίο ντου των ναζί στο Ανατολικό Μέτωπο. Αποφασισμένος ο Φύρερ να λυγίσει την Ρωσία, να αρπάξει τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις της πόλης, να πάρει τον έλεγχο στις πλουτοπαραγωγικές μονάδες της. Παράλληλα, οι στρατιές του Γ’ Ράιχ όρμησαν στον Καύκασο να καταλάβουν τις πηγές πετρελαίου. Την άλλη μέρα, στις 24 Αυγούστου, όσοι Ρώσοι γλύτωσαν από τους βομβαρδισμούς, πήραν τα όπλα, ό,τι έβρισκαν, να βοηθήσουν στην άμυνα της πόλης. Και αρχίζει η σφαγή. Το αίμα. Το ατελείωτο αίμα. Μάχες σώμα με σώμα. Επίθεση, άμυνα, άμυνα, επίθεση.
Όταν τελείωσε το έργο, Ιανουάριο του 1944, οι Γερμανοί έχασαν περισσότερους από 200.000 φαντάρους. Στη διάρκεια του πολέμου ο Γερμανός στρατάρχης Πάουλους ζήτησε από τον τρελό να υποχωρήσει, όμως ο Χίτλερ τον διέταξε “Συνέχισε να πολεμάς, θα νικήσεις!”.
Οι Γερμανοί εγκατέλειψαν όταν απέμειναν μονάχα 90.000. Παραδόθηκαν στους Ρώσους 23 στρατηγοί, 1.500 άρματα, 6.000 κανόνια και 60.000 γερμανικά αυτοκίνητα. Απ’ όσους παραδόθηκαν τελικά επέζησαν μόνον 5.000 περίπου, οι άλλοι δεν άντεξαν τη σκληρή υποχρεωτική εργασία του αιχμάλωτου στα σοβιετικά στρατόπεδα. Αυτός που την έβγαλε καθαρή, μην πούμε γιατί, ήταν ο στρατάρχης Πάουλους που ζούσε υπό παρακολούθηση σε διαμέρισμα στη Μόσχα για 11 χρόνια. Τον άφησαν ελεύθερο, πήγε στην πατρίδα του, την Δρέσδη της Ανατολικής Γερμανίας και ψόφησε μετά από τέσσερα χρόνια, το 1957.
Μισό εκατομμύριο Σοβιετικοί, στρατιώτες και πολίτες, σκοτώθηκαν στη Μάχη του Στάλινγκραντ. Η πόλη πήρε το όνομά της από τον δικτάτορα Ιωσήφ Στάλιν. Πέθανε ο Γιόζεφ και μετά οι Σοβιετικοί άλλαξαν το όνομα της πόλεως σε Βόλγκογκραντ, την είπαν πόλη του Βόλγα.
Διαβαστε ακομα: