Παικταράς ήρθε στην ομάδα. Μιλάμε για πλάκα, η γνωστή ιστορία με τις μεταγραφές. Κανονική κοροϊδία. Παράσταση στη σκηνή. Οι δε θεατές έχουν τη μανία να φάνε στη μάπα τη σαχλαμάρα. Το άνοστο αστείο. Το γελοίο ανέκδοτο.

Η αλήθεια είναι πως όλοι οι ποδοσφαιριστές, όλες οι μεταγραφές είναι… παικταράδες. Όλοι. Άγνωστοι, μέτριοι, φτηνοί, χωρίς βιογραφικό. Σ’ όλους αξίζει το… πρωτοσέλιδο. Οι ΠΑΕ κάνουν συμβόλαιο με περισσεύματα, με υπολείμματα, με αχρείαστους στις μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες. Ακόμα και σε ξένες ομάδες με κυβικά περίπου ίδια των ελληνικών ΠΑΕ.

Πολύ καλά ξηγιόνται τα αφεντικά των ΠΑΕ. Ψάχνονται να καλύψουν τις τρύπες, να ενισχύσουν την ομάδα με παίκτες από το πανέρι. Δεν κατάλαβα. Λες συμμετέχουν σε πρωτάθλημα πατσαβούρα, όχι ανταγωνιστικό. Σε πρωτάθλημα που δεν προσφέρεται για υψηλές επενδύσεις. Χαμένα λεφτά να ξοδευτούν σε παίκτες αξίας. Τα  λεφτά δεν θα γυρίσουν πίσω, στο ταμείο και των πιο εμπορικών ντόπιων ΠΑΕ.

Έρχεται κάποιος και τον ακούμε για πρώτη φορά. Επιτόπου γίνεται πρωτοσέλιδος και πριν παίξει βαπτίζεται παικταράς, ηγέτης στην άμυνα, μέγας σκόρερ. Η ρεκλάμα. Κανείς δεν μας λέει σε ποια άλλη ΠΑΕ θα πήγαινε αν δεν ερχόταν στην Ελλάδα. Και ουδείς θα ασχοληθεί αν ο παικταράς χαθεί στο δρόμο

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ;